Ի գիշերի եւ ի տուընջեան
եւ յամենայն ժամու
անդադար փառաւորեմք
զՀայր եւ զՈրդի
եւ զՍուրբ Հոգիդ
այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից.
ամէն:

Պատերազմը ահաւոր ու սարսափելի բան է: Մէկ կողմէ կը պատճառէ մահ ու կոտորած, բայց նաեւ` վախ եւ ընկճուածութիւն: Շարժապատկերի վրայ պատերազմական ժապաւէններ դիտելը կրնայ դիւրին թուիլ, բայց պատերազմի մէջ ապրիլը ուրիշ բան է: Այս ուրիշ բանին մէջ պէտք է իսկապէս ապրիլ եւ տեսնել կեանքի ողբերգութիւնները: Սիրելիներու եւ ծանօթ-անծանօթներու մահը: Անշնչացած դիակներ` սփռուած հոս ու հոն, տակաւին` անհետ կորսուածներ: Տուներու եւ շէնքերու քանդումներ եւ գետնայարկերու տակ ապաստանարաններու մէջ ապահով թաքստոց մը փնտռելու մղձաւանջ: Այս ապաստանարաններուն մէջ ստեղծուած քաոսային վիճակ, արդարեւ, շնչահեղձ ըլլալու աստիճան կողք կողքի կծկուածներ` դրացի թէ ոչ, որոնց հետ ստիպուած ես անցընել իւրաքանչիւր վայրկեանը: Այս վայրկեաններուն պիտի հաշուես իւրաքանչիւր հրթիռ եւ ռումբ, որ կը պայթի, եւ որուն պիտի յաջորդեն քանդումները եւ փշրտոցներն ու անոնց ձայներուն ահաւորութիւնը: Չեն ուշանար վլվլուկները եւ հարցումները. «Արդեօք որո՞ւ տունը քանդուեցաւ»:

Այս մասին ես նույնիսկ վեպ եմ գրել։ Մոտ երկու հարյուր էջ գրեցի ու գրիչս վայր դրեցի։ Ձախողվել էի։ Պատճառը` տարածքի երկարությունն էր։Պատահական չէ, որ իմ որդին եղել է աշխարհի ամենաարագ հայ մարզիկը 100 մետր արագավազքում։ Մերը պայթյունն է կարճ տարածքում։ Իսկ ես փորձել էի դուրս գալ մարաթոնյան վազքուղի։

Թբիլիսին Քռի վրա ունի տասնյակից ավելի կամուրջ, այնինչ Թիֆլիսն ուներ վեցը, որոնցից մեկը կրում էր Մնացականյանի անունը։

«Ահա՛ քո մայրը». Իր մոր՝ Մարիամի համար խաչափայտի վրայից պատվիրեց Հիսուս Հովհաննես աշակերտին, ում սիրում էր:

Այսօր պահքային գրառումս մի քանի անգամ գրեցի, հետո ջնջեցի ու նորից գրեցի։

Ադրբեջանը որոշակի դադարից հետո, կրկին ակտիվացրել է Հայաստանին տեղեկատվական թիրախավորման ենթարկելու գործողությունները:

Ուրեմն, Ucom-ի աշխատակիցները բնակարաններում ինտերնետ-սարքը տեղադրելիս, պատի մեջ անցքերը բացում են առանց դռելի` բացառառապես պտուտակահանի և պտուտակների օգնությամբ:

Կա մի ՄԵԾ ԳԱՂՏՆԻՔ, որի մասին, վստահ եմ, տեղյակ են ՄԱԿ- ի Անվտանգության խորհրդի մշտական անդամ հանդիսացող բոլոր պետությունների՝ ԱՄՆ- ի, Ռուսաստանի, Չինաստանի, Մեծ Բրիտանիայի, Ֆրանսիայի նախկին ու ներկա ղեկավարները, թե Գերմանիայի և այլ պետությունների ղեկավարները, բայց այդ մասին, չնչին բացառությամբ, չեն խոսում, լռում են՝ մարդկությունից թաքցնելով անցյալում տեղի ունեցած ու ներկայում առկա իրողությունները:

Քանի որ, իշխանական քարոզչամեքենայի համաձայն, «խաղաղության» գործընթացի խոչընդոտ ներկայացվում են Արցախի հայերը կամ Արցախի խնդրի մասին խոսողներն առհասարակ, որոշել եմ փոքր-ինչ վիճակագրություն ներկայացնել, ցույց տալով, թե ինչպես է ՀՀ իշխանությունների կողմից ադրբեջանական պահանջների ընդունումը մեծացրել ագրեսայի վտանգը...