Մի դեստրուկտիվ թեզ է շրջանառվում, թե Հայաստանում ընտրություններով իշխանափոխություն իրականացնել հնարավոր չէ: Այսինքն, կոչ է արվում իշխանությունը փոխել փողոցային ընդվզումով:
Հաջորդ հիմար թեզն այն է, որ փողոցային ընդվզումով կարող են իշխանափոխություն իրականացնել միայն մահապարտները, որոնք ոչինչ կորցնելու չունեն, այդ թվում նաև՝ ինքզինքը:
Մի կողմ թողնենք այն, որ նման մահապարտներ, հատկապես այդ թեզը տարածողների շրջանում, կարծես թե, չկան, նաև՝ չկա նման իշխանափոխության մեթոդոլոգիա: Անգամ Գլխավոր շտաբը «պուտչ» չկարողացավ անել, այն էլ՝ ողբերգական դավադրություն-պարտությունից հետո:
Թե ինչու և ովքեր են այդ թեզը տարածում (նկատի չունեմ այդ թեզն առանց մտածելու կրկնողներին), այլ խոսակցության թեմա է, սակայն նրանց այդ խոսույթի հիմնական պատճառներից մեկն ընտրությունների միջոցով իշխանության գալու հնարավորություն չունենալն է:
Լավ, ենթադրենք մահապարտները իրականացնում են իշխանափոխություն, բնականաբար, իրենք էլ պետք է գան իշխանության կամ էլ նրանց հետևում թաքնված «ռեսուրս» ունեցողները: Այսինքն, Հայաստանում քաղաքական գործընթաց իրականացնելն անիմաստ է, ընդամենը մեկ անծրագիր ավանտյուրիստին փոխարինել մեկ այլ անծրագիր մահապարտով:
Մինչև Հայաստանում տեղի չունենա քաղաքական գործընթացի շնորհիվ օրինական իշխանափոխություն՝ հանրային լայն գիտակցված աջակցությամբ (հերթական կամ արտահերթ), մենք որևէ ապագա չենք կարող ունենալ:
Իսկ եթե պարզվի, որ, իրոք, հայ ժողովուրդն անկարող է օրինական ընտրությունների միջոցով փոխելու իշխանությունը, ապա խնդրում եմ վերջին արտագաղթողին՝ «Զվարթնոց» օդանավակայանի լույսը չմառանա անջատել:
Ստեփան Դանիելյան