2008-ին որևէ հոգևորական չեկավ մեջքը դեմ տալու ոստիկանի մահակին

Ուկրաինացի հոգևորականները ուժայինների ու ցուցարարների միջև էին: Նախանձում եմ ուկրաինացիներին այդպիսի հոգևոր հայրեր ունենալու համար: 2008-ի փետրվարյան օրերին, երբ Երևանում ամեն օր հանրահավաքներ էին ու ժողովուրդը գիշերներ էր լուսացնում Ազատության հրապարակում, գեթ մի քահանա եկա՞վ հրապարակ: Մարտի 1-ին նրանցից ոչ մեկը չմտածեց այն հարյուրհազարավորների մասին, որ Ազատության հրապարակի ջարդից հետո հավաքվել էին Մյասնիկյանի արձանի մոտ ու իրենց բողոքի ձայնն էին հնչեցնում: Եվ հետո, երբ հարյուրից ավելի ազատազրկվածներ ունեինք, իսկ Հյուսիսայինը մարդաորսի ու ձերբակալությունների անիծված վայր էր դարձել, որևէ հոգևորական չեկավ որևէ ոստիկանի ձեռքը բռնելու: Որևէ հոգևորական չեկավ ոստիկանի մահակի տակ մեջքը դեմ տալու, թե` իմ հավատացյալ ժողովրդին խփելու փոխարեն ինձ զարկի: Նրանք չկային, նրանք ամենօրյա իրենց ընթացքի մեջ էին` կարծես երկրում խաղաղություն էր, ինչպես երբեք:

Կաթողիկոսն, ասում են, գնացել էր Լևոն Տեր-Պետրոսյանի մոտ ու վերջինս չէր ընդունել: Ճիշտ է թե ոչ` չգիտեմ: Բայց ընդդիմության այն ժամանակվա առաջնորդն էլ կարող էր վիրավորված լինել, որ այդ առավոտվա ջարդից հետո անգամ Կաթողիկոսը խաղաղ ցուցարարների բռնի ցրումը չդատապարտեց: Չէ՞ որ այդ օրը ամեն ինչ կախված էր իշխանությունից, ոչ թե ընդդիմությունից: Չէ՞ որ ուժ կիրառողը իշխանությունն էր, ժողովրդի իրավունքները ոտնահարողը իշխանությունն էր: Մի այլ հարց է, թե ինչո՞ւ կաթողիկոսը չեկավ իր ժողովրդի մոտ: Որքան գիտեմ, նա համայն հայության հոգևոր հովիվն է և ոչ` առանձին անհատների: Տխուր է անչափ: Այս անափ տխրության մեջ նաև վիրավորանք կա: Շատ վիրավորված եմ զգում, երբ կրկին ու կրկին հիշում եմ ուկրաինացիների վարքագծի ու մերոնց` եկեղեցիների պատերից ներս փակվելու մասին:

Հիսուսի ուսմունքը աշխարհում առաջինը պետական կրոն հռչակած ժողովրդի հոգևոր դասը մեր ժամանակներում գուցե այնքան հեռու է ժողովրդից, որքան երբեք: Հոգևորական դառնալը մեզանում գնալով ավելի ու ավելի է վերածվում կյանքի ապահովագրության: Ուրեմն ժողովուրդn ինչպե՞ս աղանդավոր չդառնա:

Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հե՜յ, հեղափոխություն, ո՞ւր մնացիր
• Հանրահավա՞ք եք ուզում, ինքնե՛րդ էլ արեք
• Եռյակում միմյանց հետ հայտարարություններո՞վ են խոսում
• Գյումրու ռուսական ռազմակայանը նախընտրելի ԶԼՄ-ներ ունի՞
• Սխալ տնտեսական քաղաքականությունը հարվածում է սպառողի գրպանին
• «Ժառանգության» հետ մի բան այն չէ
• Օրենքները լավն են, երբ գործում են
• «Ժառանգությունն» ինքն է իրեն դուրս դրել ընդդիմադիր դաշտից
• Ո՞վ պետք է փոխհատուցի գյուղացու կրած վնասի համար
• Դեղերի գները, այնուամենայնիվ, կբարձրանան
• Լիդինգթոն. «Հայ-թուրքական արձանագրությունները պետք է կատարվեն առանց հետաձգման»
• Ծառուկյանն ավելի քան կոմպրոմիսային է
• ԲՀԿ-ի «վազքը» ավելի կարճ կլինի, քան ենթադրվում էր
• Նոր ընդդիմություն կձևավորվի՝ ընդդեմ իշխանության և ոչիշխանականների
• Իշխանափոխությունից հետո «լավ» ընկերները կմնա՞ն համակարգում
• Հոկտեմբերի 27-ի բեռն ու Հայաստանի ապագան
• Գագիկ Ծառուկյանը ներողություն կխնդրի՞
• Ի՞նչ կա Ծառուկյանի մտքին
• Երբ որդեկորույս մայրերին քաշքում են ինչպես խուլիգանների
• Երբ հասցեատերն ավելի կարևոր է, քան հարցն ինքնին

Մեկնաբանություններ