Օշականից հյուսիս-արևելք «Մանկանոց» կոչվող վայրում կանգուն է 7-րդ դարի Սուրբ Սիոն եկեղեցին: Այն կառուցվել է ի հիշատակ այդ վայրում մորթված 40 անմեղ մանուկների: Դեռ շատ վաղուց էի լսել այդ եկեղեցու մասին և ցանկությունս մեծ էր տեսնելու այն: Առաջին անգամ այցելելով հիասթափություն ապրեցի: Այս ուր ենք, որ այսպես ենք վերաբերվում պատմական մեր կոթողներին՝ առավել ևս եկեղեցիներին: Եկեղեցին Ս. Զատիկի տոնից հետո վերածվել էր աղբանոցի, թե՛ բակում, թե՛ ներսում թղթերի ու այրված մոմերի կույտեր էր, էլ չեմ ասում, շրջակա փոքրիկ թփերի մասին, որոնց վրա բազմագույն լաթի կեղտոտ կտորներ էին կապված, դեռ էս ամենին էլ գումարած այս եկեղեցուն հարակից կառուցվում է հանգստյան գոտի, այն էլ լողավազանով: Եվ ահա այս պատկերն է աչքիս առաջ, սա՞ ենք ներկայացնում օտարերկրացուն՝ սա՞ է մեր դեմքը: Վրդովված ու ազդված ձայնս ուղղում եմ համապատասխան մարմիններին «Տե՛ր կանգնեք մեր հարստություններին, եկեք միահամուռ կերպով միջոցներ ձեռնարկենք տարածքը մաքրելու, այնուհետև մաքուր պահելու, ինչպես նաև արգելելու՝ հանգստյան գոտու շինարարությունը»: