Կառլես Պուչդեմոն. Կատալոնիային չեն ստիպի լռել

Կատալոնիայի ժողովրդի ձայնը լռեցնելու Իսպանիայի կառավարության փորձը ձախողվեց` գրում է ԱՄՆ Politico-ի բրյուսելյան հրատարակության մեջ Կատալոնիայի կառավարության նախկին ղեկավար Կառլես Պուչդեմոնը: Կատալոնիայի խորհրդարանի ընտրություններում դեկտեմբերին անկախության կողմնակից կուսակցությունները իրենց պատմության մեջ մեծագույն աջակցությունը ստացան: Անկախության աջակիցների թիվը 113 000-ով ավելի էր, քան 2015-ի խորհրդարանական ընտրություններում և 35 000 ավելի, քան հոկտեմբերի անկախության հանրաքվեում: Ավելին` Կատալոնիայի խորհրդարանի ընտրությունների համար ռեկորդային էր ընտրողների մասնակցությունը: Վերջնական հաշվարկը ցույց է տալիս, որ անկախությանը տրվել է 2079340 ձայն (180 000-ով ավելի, քան ստացել է սահմանադրականների դաշինքը): Հաղթահարվել է ոչ միայն 2 միլիոն ձայնի շեմը, այլև անկախության աջակցության տրամադրությունները ամրապնդվել են ու տարածվում են: Այս թվերը վավերացնում են հոկտեմբերի 1-ի հանրաքվեի արդյունքները: Ես ուզում եմ ընդգծել այդ թվերը, որովհետև այդ թվերի, ոչ թե քարոզչության վրա պետք է սեփական կարծիք ձևավորել ու որոշում ընդունել: Արդյունքները ամբողջությամբ հերքում են դրույթը, որ Իսպանիայի պետությունն աջակցում ու տարածում էր` որ անկախության աջակցության տրամադրվածությունն անկում է ապրում ու փոքրամասնությանն է պատկանում: Ճիշտ չէ: Մադրիդից ազատվելու ցանկությունը մեծանում է, արտահայտում է մեծամասնությունը և չի անցնում` չնայած վիթխարի դժվարությունների է բախվում: Դա արժանի է ուշադրության ու հարգանքի: Ոչ մեկը, ոչ մյուսը Իսպանիայի կառավարությունը կամ ԵՄ-ն չառաջարկեցին: Կատալոնիայի անկախության ցանկությունը ռեալ ֆենոմեն է, որին մասնակցում են եվրոպացի քաղաքացիները, որն արտահայտված է անթերի ժողովրդավարական ու խաղաղ ձևերով:

Ընտրություններից համարյա երեք շաբաթ անց Իսպանիայի կառավարությունը չի ցանկանում ճանաչել արդյունքներն ու ընդունել իր ռեպրեսիվ մարտավարության պարտությունը: Մադրիդն ուժի մեջ է թողնում ինքնավարության կասեցումը, Կատալոնիայի կառավարության մեկուսացումն ու մեր ինքնավարությանը միջամտությունը: Եվրոպացի որոշ ղեկավարներ կարող են շարունակել լռություն պահպանելը ի դեմս կառավարության, որ ակնհայտորեն չի ընդունում ընտրությունների արդյունքները: Մենք այլևս չենք զարմանում, բայց մենք հիասթափված ենք: Աներկբա Իսպանիայի կառավարության կողմն անցնելը չի օգնում լուծել խնդիրը, որ ռեալ է, սրվում է ու չի վերանա մահակների կիրառմամբ, բանտեր նստեցնելով, արտաքսումներով ու արգելքներով: Մադրիդին պետք է հասկացնել, որ երկխոսություն է պետք, բանակցություններ ու համաձայնություն ապագա հարաբերությունների վերաբերյալ, որ մենք` կատալոնացիներս ուզում ենք ունենալ Իսպանիայի հետ` հարաբերություններ հիմնված հարգանքի, ճանաչումի, համագործակցության ու հավասարության վրա:
Կառլես ՊՈՒՉԴԵՄՈՆ, Politico

Հ.Գ. Եվրոպան, իհարկե, գերադասում է ուշադրությունը կենտրոնացնել Գերմանիայի վրա, որտեղ Բունդեսթագի սեպտեմբերյան ընտրություններից հետո դեռ կառավարություն չի ձևավորվել, Չեխիայի վրա, որտեղ հունվարի 12-13-ին նախագահ են ընտրում, թեպետ Չեխիան խորհրդարանական հանրապետություն է և կարևոր որոշումները վարչապետն է ընդունում, Իտալիայի վրա, որտեղ խորհրդարանական ընտրություններ են լինելու, բայց ոչ Կատալոնիայի` համարելով Իսպանիայի ներքին գործ: Իսպանիայի վարչապետ Մարիանո Ռախոյի հաշվարկները սխալ ստացվեցին` նա վստահ էր, որ Կատալոնիայի խորհրդարանական ընտրություններում անկախության կողմնակիցները կպարտվեն ու հարցը կփակվի ինքնին: Հարցը մնաց բաց: Մարիանո Ռախոյի ժողովրդական կուսակցությունը իշխանության եկավ 2016-ի խորհրդարանական ընտրություններում հաղթելով: Մինչև 2021-ը Ռախոյը չի կարող Կատալոնիայի հարցը օդում կախված թողնել: Նա պիտի որոշում ընդունի: Եվ այդ որոշումը ոչ միայն քաղաքական համառություն, այլև իմաստնություն է նրանից պահանջում: Ռախոյը ստիպված է.
1. Ազատ արձակել անկախության հանրաքվեից հետո ձերբակալված կատալոնացի պաշտոնյաներին:
2. Հետ կանչել Կատալոնիայիում Մադրիդի ուղիղ կառավարում մտցնելու որոշումը, որը ժամանակավոր էր` մինչև ընտրությունները:
3. Հնարավորություն տալ Կատալոնիային` իշխանություն ձևավորել ընտրությունների արդյունքներով:
4. Բանակցություններ սկսել Կատալոնիայի նոր իշխանության հետ` շրջանին տալով ավելի մեծ ազատություններ` տնօրինելու իր ֆինանսներն ու եկամուտները:
5. Հանուն միասնական Իսպանիայի` սկսել Սահմանադրության վերանայման գործընթաց: Կատալոնիայից բացի այլ շրջաններ ևս ունեն անկախական տրամադրություններ: Բռնություններն այդ տրամադրություններն ավելի են խորացնում` ինչպես Կատալոնիայի օրինակը ցույց տվեց: Պետք է գտնել համագործակցության փոխադարձ ընդունելի տարբերակ և խմբագրված Սահմանադրությունը դնել համաժողովրդական հանրաքվեի մինչև խորհրդարանական հաջորդ ընտրությունները:
6. Կատալոնիայի հանրաքվեին հաջորդած իրադարձությունները տնտեսական զգալի վնաս հասցրին թե շրջանին, թե երկրին: Սոցիալական վիճակի վատացումը շատ ավելի կսրի բողոքական տրամադրությունները ոչ միայն Կատալոնիայում, այլև ամբողջ Իսպանիայում: Մարիանո Ռախոյի առաջնահերթ խնդիրը պետք է լինի ոչ միայն քաղաքական, այլև տնտեսական վիճակի շտկումը:
7. Այս ընթացքով 2021-ի խորհրդարանական ընտրություններում Ժողովրդական կուսակցության հաղթանակը, քաղաքական մեծ մրցակցության պայմաններում, դառնում է կասկածելի: Մարիանո Ռախոյը պետք է մտածի իր գլխավորած կուսակցության ու իր քաղաքական ապագայի մասին:

Ի վերջո` Կառլես Պուչդեմոնի ճակատագիրը չէ ամենակարևորը: Նրա թիկունքում
2079340 մարդ կա, նրանց հետ հաշվի չնստել հնարավոր չէ:
Բացի Իսպանիայի վարչապետից, իր ՙտնային աշխատանքն՚ ունի նաև Եվրամիությունը: Տուսկը, Տայանին, Մոգերինին և ԵՄ պետությունների ղեկավարները շատ լուրջ ու ծանր հարց ունեն օրակարգում, որից հնարավորինս խուսափում են` վախենալով ԵՄ տրոհումից, իսկ հարցը նրանց վախից չի անհետանում և առավել է սրվում` ի վերջո միջազգային իրավունքի տեսակետից պետք է կողմնորոշվել ո՞ր սկզբունքն է գերակա` տարածքային ամբողջականությա՞ն, թե՞ ազգի ինքնորոշման: Սա շրջադարձային ու դարակազմիկ որոշում է լինելու համաշխարհային մակարդակով: 21-րդ դարի գուցե ամենակարևոր որոշումը, և` անխուսափելի:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ