Հատկապես, ինքնախաբեությամբ իրեն տղամարդ երևակայող ու անլիարժեքության բարդույթով տառապողն ու նրան շրջապատող ինքնագոհ փողկապավոր «բայրաքթարները» դարձել են անտանելիորեն զզվելի, նողկալի և ատելի:
ՀՀ ոստիկանությունը հատկապես վերջին երկու-երեք տարիներին օգտագործում է խիստ անհամաչափ ուժեր և միջոցներ, ինչը նկատելի ու տեսանելի է նույնիսկ սովորական քաղաքացիներին, ընդ որում, խախտելով օրենքներն ու օրինականությունը՝ այն ուղեկցելով ծեծով, գետնին տապալելով, քարշ տալով, մարմնական վնասվածք հասցնելով, նսեմացնելով, հայհոյելով և այլ միջոցներ կիրառելով։
«Նախկինների» սխալների դեմ նախկինում եղել է մեծ պայքար, և այն ավարտվել է։
Ներկայում պայքար է գնում «ներկաների» դեմ, որը դեռ չի ավարտվել։
Այսպես է հասարակությունը կատարելագործվում՝ դուրս մղելով վատ կառավարողներին և կառավարելու կոչելով ավելի լավերին։
Լևոնի շատ թափանցիկ սկզբունքն էր՝ ժողովրդին չոր հացին կապել, որ գլուխները չաշխատի, ուժ չունենան պայքարել, ու քարշ տալ պատերազմի մեջ, հետո նորից մաշել՝ տնտեսապես, սոցիալապես, բարոյապես և, ինչ խոսք, նաև՝ ֆիզիկապես:
Մենք, շատ թե քիչ տանելի ապագա ունենալու համար, պետք է աշխատենք բազմակողմանիորեն հասկանալ հզորների ու թույլերի հարաբերությունների անատոմիան։
Բնականաբար, եթե ուժեղների ու թույլերի հարաբերությունների հետ առնչված երկրորդական հանգամանքները դնենք մի կողմ, ապա այդ հարաբերությունների կայուն ու երկուստեք իմաստալից լինելու համար, ընդհանուր առմամբ, պետք է հավասարակշռություն լինի, մի կողմից, ուժեղի համար թույլի օգտակարության և, մյուս կողմից էլ, թույլի համար ուժեղի կողմից պաշտպանվածության միջև...