Հերթական «փորձագետի» «փորձագիտական եզրակացությունը» կարդացի` «Տիգրանաշենը տալիս ենք Ադրբեջանին, ճանապարհ չենք ունենում դեպի Սյունիք, Իրան», «Սոֆուլու» /Բարխուդարլուն, Վերին Ոսկեպարը տալիս ենք, ճանապարհ չենք ունենում դեպի Վրաստան»:
Էսօր սկսված կոնֆլիկտի մեջ մի այլ վատ բան էլ կա մեզ համար։ Մեր խնդիրները, ցեղասպանությունը, 120.000 մարդու ճակատագիրը, հազարավոր զոհվածները մղվեցին հետին պլան՝ թե՛ քաղաքական էլիտաների համար, թե՛ մեդիայի, հատկապես՝ արևմտյան։
Օրեր առաջ տեղեկացա, որ ԿԳՄՍ-ից գրավոր հանձնարարական է տրվել «Պատմամշակութային արգելոց-թանգարանների և պատմական միջավայրի պահպանության ծառայությանը», Հայաստանի Հանրապետության տարածքի մահմեդական հուշարձանները, առաջին հերթին՝ գերեզմանոցները հաշվառելու և ուսումնասիրելու համար։
Բոլոր ազգերն էլ կարող են դավաճանվել:
Բայց, որպես կանոն, դավաճանվում են մեծամասնությունները՝ փոքրամասնության կողմից:
Հայկական դավաճանության սպեցիֆիկան նրանում է, որ թվում է, թե դավաճանվել է հենց փոքրամասնությունը՝ մեծամասնության կողմից:
Ադրբեջանը Նախիջևանին կապող ճանապարհի կարգավիճակի և գործելու պայմանների հարցում ներքաղաքական քննարկումների հռետորաբանությունը բավականին կուսակցականացված է և օբյեկտիվության պակաս ունի: Ի սկզբանե նշեմ, որ իդեալական և շահավետ տարբերակը Հայաստանի համար կլներ այն, որ այդ ճանապարհը գործեր որպես սովորական կապուղի...