Նոյեմբերի 9

Այս օրը թուղթ է՝ գիշերով գրված,

որ անծանոթ ծառերի խմորից է հունցված,

այս օրը խրամատ է, որին առաջինը

ռազմի աստվածները լքեցին:

Այս օրը մոռացված փամփուշտ է,

ժանգոտված ինքնաձիգ և «Իսկանդեր»,

որ բոլոր օրերին կրակում է

մեր հավաքական երազանքների վրա:

Այս օրը ստվեր է, որ ամեն իրիկուն գաղտնի

հայտնվում է մեր անկողիններում,

ծաղրում պատից կախված նկարները,

քրքջում օրորոցների բույրը շնչելիս,

մտնում զարդատուփերը և լլկում

նշանի մատանիները, նամակները սիրառատ

և տոհմածառերի գույնզգույն նկարները:

Եվ չի հեռանում, ապրում է խոհանոցում,

հեռուստացույցի մեջ, ավելի պոչին,

և հիշողություններն է ավելով տանում շեմին

օտարացած տարածքները:

Այս օրը թուղթ է,

որ Ֆրունզիկի դողացող ձայնով հարցնում է.

«Նիկո՛լ,դու կըռնա՞ս սև թուղթ ուդես…»։

Այս օրը թուղթ է կամ գուցե թուղթ չէ,

քամի է, որ հողը փոշի է դարձնում

և լցնում, կուտակում է մեր սառած բիբերի մեջ:

Նորայր Գրիգորյան

Մեկնաբանություններ