Մարդը կատարելապես ազնիվ է միայն լռության մեջ

Խոսքը խոսք է բերում: Բայց լռությունը լռություն չի բերում: Լռությունը բերում է մտատանջություն: Բերում է սպասում: Բերում է հարկադրանք: Որովհետև միայն լռությունն է, որ դեռ ծնրադիր է կողոպտված էության խորանում, որ դեռ հատուցում է դառնում ամեն չասված բառի դիմաց և խեցի է լինելու, որի մեջ պիտի թաքնվի տեսանելի, թափանցիկ, անծածկույթ մարդը ընկեցիկ կեղեքումների վավաշոտ հայացքներից:

Եվ երբ հուսահատ փախուստի ժամին կրկին նրա գիրկը նետվես, ինչպես ջրահեղձի մարմինն է անմռունչ հպատակվում ալիքների խարդավանքին, վերջին ակնթարթի վերջին առկայծումի միջից վերջին անգամ գուցե տեսնես վերջնագիծը անաղարտի: Որովհետև մարդը կատարելապես ազնիվ է միայն լռության մեջ` լուռ աղոթքից մինչև մահվան լռությունը:

Հովիկ Չարխչյան

Մեկնաբանություններ