Լոռեցի պապերը տարողունակ խոսք ունեին ՝ «Առաջնախոսը չգիտե, թե ի՞նչ կա եդնախոսի փորումը»:

Մի կողմ թողնելով պետական դավաճանության մեջ կասկածվող սուբյեկտին հասցեագրված մյուս բոլոր հարցերը, ուզում եմ բարձրաձայնել առայժմ չհնչեցված հետևյալ հարցը...

Օրերս Ֆինլանդիան դատարանի որոշմամբ Ռուսաստանին պատկանող ակտիվներ է պետականացրել: Ֆինները ասում են, որ գիտեն, թե ինչ հետևանքներ կարող է ունենալ սա և պատրաստ են ցանկացած սցենարի, քանի որ տարիներ շարունակ իրենց քաղաքացիների անվտանգության խնդիրներով են զբաղվել...

Ամենավատ բանը, որ կարող է մեզ հետ տեղի ունենալ, ներկա իշխանություններով և նրանց կառավարման որակներով մեծ պատերազմ սկսվելու վտանգն է։

Մի խոսքով, աշխարհը մեծ էր ու պարզ՝ լի սահմաններ չունեցող երազանքներով։ Մեր տան բակը աշխարհի կենտրոնն էր, իսկ տանիքին նայելով՝ համոզվում էի, որ մի օր կկարողանամ դիպչել երկնքին։ Հորինված հեքիաթները, չհասկացված բառերը և անկեղծ ծիծաղը դառնում էին իմ ամենալուրջ իրականությունը։

Արևմտյան և թուրքական ամբողջ պրոպագանդան ցնծում է սիրիական իրադարձություններով, հիմնականը Եվրոպայի էներգետիկ դիվերսիֆիկացիան է գազի տեսքով՝ Կատարից, և Թուրքիայի «պատմական» տարածքների «ազատագրումը»: Թուրքիայում ցնծությունն այն աստիճանի է հասել, որ խոսում են 82-րդ նոր նահանգի մասին՝ Հալեպ կենտրոնով:

Քանի որ Փաշինյանի սուտ խոսելն առավել տպավորիչ, առավել հիշարժան է դառնում, երբ խոսքը վերաբերում է ճանապարհաշինության, շինարարության վերաբերյալ խոստումներին (շատ ավելի աղետաբեր դեպքերի վերաբերյալ ստախոսությունը, ցավոք, այնքան էլ չի տպավորվում), և քանի որ կարճ ժամանակ առաջ կառավարության նիստում նա վրդովված խոսում էր այն մասին, որ խոստացված ժամկետներում որևէ կառույցի կամ ճանապարհի շահագործման չհանձնելը նշանակում է, որ ինքը սուտ է խոսում, ապա ստիպված ենք հերթական անգամ արձանագրել, որ նա սուտ է խոսում։

Եթե մենք ունենայինք գոնե մի փոքրիկ փշուր հասարակական գիտակցություն ասվածից, Ուկրաինայում, Վրաստանում և ամենուրեք կատարվող ամեն ինչում պետք է տեսնեինք, որ բոլոր հարցերը լուծվում են բացարձակ կամ, երբեմն էլ, հարաբերական ուժով, բայց՝ միայն ու միայն ուժով։

Որովհետև Ամանորին քիչ ժամանակ է մնացել, ճիշտ պահն է Ձմեռ պապին նամակ գրելու: Ես, իհարկե, Ձմեռ տատի եմ, բայց առայժմ մի երկու տարի ևս՝ ազատություն վայելող, մինչև թոռնիկներս նամակ գրել սովորեն...

Երբ Նիկոլ Փաշինյանը, բան ու գործ թողած, անդրադառնում է սափրվելու կամ ատամները լվանալու ժամանակ ջրի ծորակ բաց թողնելու փաստին, դա խոսում է նրա իրական արժեհամակարգի ու քաղաքական նիհիլիզմի (ոչինչ գոյություն չունի, ամեն ինչ անիմաստ է) գերդոզավորվածության մասին...