Օրերս դատապարտյալներից մեկն արդեն նախկին գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանի գործունեության մասին ուշագրավ մի դեպք հիշեց։ Վեց տարվա ազատազրկման դատապարտված երիտասարդն արդարացվել է, քանի որ պարզվել է, որ իրական հանցագործն ազատության մեջ է։

Երբ ինքը սոցապփոխնախարար էր, իսկ դաշնակցական իր ընկերները նախարարներ էին, ինչո՞վ էին զբաղված կուտակային կենսաթոշակի քննարկումների ժամանակ, չէ՞ որ օրենքը նոր չէ, տասը տարի է՝ այն «չարչրկվում» է նույն սոցապնախարարությունում, ու կարծես թե այն օրերին ևս նախարարությունն ու կառավարությունն ընդհանուր ռազմավարություն էին իրականացնում։

Դեկտեմբերի 10-ը Մարդու իրավունքների պաշտպանության միջազգային օրն է: Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակի ղեկավար, իրավապաշտպան Արթուր ՍԱՔՈՒՆՑԸ irates.am-ի հետ զրույցում կարծիք հայտնեց, որ մարդու իրավունքների վիճակը Հայաստանում ավելի է վատացել:

«Իրատես de facto»-ն իր վերջին համարներից մեկում անդրադարձել էր Երևանի Համո Սահյանի անվան թիվ 70 հիմնական դպրոցի տնօրենի անհասկանալի առևտրային գործունեությանը: Հրապարակման մեջ նշել էինք, որ դպրոցի տնօրեն Հերմինե Շափաղաթյանը, չարաշահելով տնօրենի իր արտոնությունները, «Կոմպյուտերոն» ՍՊԸ-ից տասը համակարգիչ (նոթբուք) է գնել և չի կարողացել վճարել, ինչի հետևանքով էլ դպրոցի գույքը դրվել է կալանքի տակ: Այս ամենի արդյունքում տնօրեն Շափաղաթյանը որպես պատիժ ընդամենն ստացավ խիստ նկատողություն` քաղաքապետարանի կողմից, և ԿԳ նախարարության կրթության պետական տեսչության պետ Արամ Կարապետյանի կողմից` նախազգուշացում:

«Շիրակ կենտրոնի»-ի դիտարկումները ցույց են տալիս, որ Գյումրու տնակային ավաններում բնակվող անօթևան ընտանիքների շրջանում շատ են բազմազավակ ընտանիքները:

ՀՀ Կոտայքի մարզի Պռոշյան համայնքի նախկին ղեկավար Հրաչ Մուրադյանի սպանության գործով կալանավորված Արայիկ Պետրոսյանի պաշտպանները ս.թ. դեկտեմբերի 5-ին դիմել են Եվրոպայի Խորհրդի մարդու իրավունքների հանձնակատարին (նկարում): Ստորև ներկայացնում ենք նամակի բովանդակությունը:

ՀՀ փոխադրողների միության նախագահ Հրանտ Եղիազարյանը թեև խոստացել էր առաջին ձյան գալուն պես դադարեցնել տրանսպորտի երթևեկությունը` անցնելով գործադուլային պայքարի, բայց ինչպես պարզվեց, ուղևորափոխադրող միջոցները բոլորովին էլ գործադուլի մտադրություն չունեն: Քաղաքը «վխտում է» միկրոավտոբուսների և ավտոբուսների առատությունից: Նրանք թարսի պես այսօր այնպես ժրաջանորեն են գործի անցել, որ մի պահ նույնիսկ աչքերիս չհավատացի:

Այս խոսքերի հեղինակը ռուս գրող Ֆազիլ Իսկանդերն է, որոնք ասել է ամիսներ առաջ, իր 82-ամյակի առթիվ լրագրողին տված ընդարձակ հարցազրույցում: Ֆազիլ Իսկանդերը, որն ապրել ու ստեղծագործել է կոմունիստական իշխանության տարիներին, ծեծված մտքեր չի արտահայտում մտավորականության, նրա դերի մասին, որոնք հաճախ ենք լսում հայկական հեռուստաեթերից ու կարդում մամուլում: Իսկ հարցազրույցից ստորև ներկայացվող հատվածները լավագույնս բնութագրում են սովետական և հետսովետական իրականությունը՝ գրողի հայացքով:

Շուրջ մեկ շաբաթ է Սարի թաղը սպասարկող 21 համարի երթուղային ավտոբուսի դռները, անսարքության պատճառով, չեն փակվում: Ուղևորները, այս ցրտաշունչ եղանակին դրսից փչող քամուց դողացնելով, վարորդին խնդրում են փակել երթուղայինի դռները, բայց ապարդյուն, չեն փակվում: Այսօր, երբ ավտոբուսը կանգառ հասավ, և ուղևորները հերթական անգամ մնացին փակ դռների հետևում, վարորդը դիմեց ուղևորներին. «Ժողովո’ւրդ, բրդե’ք, բրդե’ք թող բացվի»: