Մենք, առհասարակ, բավականին զգույշ ենք։ Հավանաբար գործում է դարավոր իմաստնությունը, որը զգուշացնում է` ամեն մի վեր տնկած ցուցամատ չէ, որ վարունգ է, ու պետք չէ աղն առնել ու սլանալ ցուցամատի ուղղությամբ։ Լավ, քաղաքական հարցերում դեռևս դեռահաս ենք, բավական է մեկը հայտավորվի Ազատության հրապարակի հարթակում և սկսվում է վարունգարշավը, աղն առնում ենք ու սլանում դեպի հարթակ։ Բայց հերթական անգամ պարզվում է, որ ո՛չ հարթակում, ո՛չ էլ հրապարակում վարունգ չկա, ա՜յ ժողովուրդ, չկա, վպՑց, կա ոչ, ընդամենը մի ոչուփուչ ցուցամատն է տնկել արևածագ։ Ցուցամատն էլ օրեր անց դառնում է եռամատ կոմբինացիայի գլխավոր դեմքը։ Վերջերս ինչ-որ մեկն էլի մատ էր տնկել։

ՀԱԿ կուսակցության երեկվա նախընտրական հանրահավաքն ուղղված էր երևանյան լսարանին և ամբողջովին նվիրված էր իշխանությունների քննադատությանը: Խոսեցին իշխանությունների հարստություններից և այն մասին, թե հենց որ Երևանի իշխանությունը փոխվի, կփոխվի նաև երկրի վիճակը: ՀԱԿ անդամ Վլադիմիր Կարապետյանը, օրինակ, «կիսվեց» քարոզարշավից ստացած իր տպավորություններով, ասաց, որ մայրաքաղաքցիները «կարոտ են փոփոխությունների, թեև երևանցիներից դեռևս բոլորը չեն, որ համամիտ են մեզ հետ, որ ավագանու ընտրությունները առաջին և շատ կարևոր քայլն են այս ուղղությամբ», ինչը նշանակում է, թե երևանցիների համար, այնուամենայնիվ, քաղաքապետի ընտրությունները քաղաքական ընտրություններ չեն:

Գուցե, քանի որ մեր հեռուստաէկրանն ու ռադիոեթերը ժամանակին եղել են Կենտրոնի, այսինքն` Մոսկվայի գավառական աջակիցները դեռ հեռու-մոտ խորհրդային տարիներին, այսօր էլ ավանդույթը չի մոռացվել, բոցկլտում է անմար կրակի պես։ Եվ վիրավորվում ես ակամա, երբ մոսկովյան «ռեյծինգային» որևէ հաղորդաշարի հայաստանյան պատճենն ուշանում է։ Տխրահռչակ այս երևույթի դեմ պայքարելն անիմաստ է, ժամանակն է սա հիմնավորել և մեր հեռուստառադիոբոսերի համառությունը։

Երևանի մամուլի ակումբի նախագահ Բորիս Նավասարդյանի փոխանցմամբ, Երևանի ավագանու ընտրությունների մշտադիտարկման արդյունքներով, ընտրարշավի լուսաբանման գործում առավել ակտիվություն է ցուցաբերում «Կենտրոն» հեռուստաալիքը, ոին հետևում են «Երկիր Մեդիան» և «Արմնյուզը»:«Այս առումով «Կենտրոնը» և «Երկիր Մեդիան» վերականգնել են առաջատարի իրենց դիրքերը, որոնք զբաղեցնում էին 2012թ. խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ և որոնք զիջել էին 2013 թ. նախագահական ընտրարշավի ժամանակ:

Երևանի մամուլի ակումբի նախագահ Բորիս ՆԱՎԱՍԱՐԴՅԱՆՆ այսօր լրագրողներին ներկայացրեց հայաստանյան հեռարձակվող ԶԼՄ-ներում Երևանի ավագանու մայիսի 5-ի ընտրությունների լուսաբանման մշտադիտարկման միջանկյալ հաշվետվությունը: Հետազոտության օբյեկտ են հանդիսացել չորս համապետական հեռուստաալիքներ` Հայաստանի հանրային հեռուստատեսության առաջին ալիք (Հ1), «Երկիր Մեդիա», «Կենտրոն», Հայկական երկրորդ հեռուստաալիք (Հ 2), «Արմնյուզ», ինչպես նաև Հայաստանի հանրային ռադիոն և «Արմռադիո FM 107» ռադիոալիքը:

Արդեն 20 օր է, ինչ տեղեկություն չկա Իտալացի լրագրող Դոմենիկո Կիրիկոյի մասին, որ Լիբանանից Սիրիա էր ուղևորվում։ 62-ամյա լրագրողը Լիբանանից դուրս է եկել ապրիլի 6-ին։ Նրա հետ կապ չկա ապրիլի 9-ից։

«Փակ շուկայի բարբարոս վիճակը կանխելու համար արվել է հնարավոր ամեն ինչ: Եթե վիճակն այսպես շարունակվի, չգիտեմ էլ ինչ հավատով պետք է նայեմ ապագային»,- այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց ճարտարապետների միության նախագահ Մկրտիչ Մինասյանը, նշեց, սակայն, որ ստացել է մի քանի նամակ և հույս ունի, որ «կվերակենդանացնեն» հուշարձանը:

«Արմենիա միջազգային օդանավակայաններ» ընկերությունը դիմել է Երևանի քաղաքապետին` «Զվարթնոց» օդանավակայանի հին շենքը քանդելու թույլտվություն ստանալու նպատակով: Պաշտոնական մոտիվացիան այն է, որ ուզում են ունենալ «հարթ տարածք»: Քաղաքապետին կից քաղաքաշինական խորհուրդը մերժել է դիմումը: Սակայն Փակ շուկայի օրինակը, երբ սեփականատերը անտեսում է թե՛ քաղաքապետարանի ցուցումները, թե՛ ճարտարապետների կարծիքը, մտահոգվելու տեղիք է տալիս:

Միայն մամուլով դեմոկրատիա եք կառուցում, հա՞, բա մնացած հարթությունները: Մամուլի հարաբերական ազատությունից բացի Հայաստանում այլ դեմոկրատական արժեքներ չկա՞ն: «Այսօր մենք ունենք այն, ինչ ունենք, այսինք, ոչին չունենք». անգլիական այս աֆորիզմը շատ տեղին է, երբ սկսում ենք խոսել քաղաքացու ապահովության մասին լայն շրջանակների սպեկտրում: Օրինակ, եթե լինի հարցում` դուք ձեզ ապահովվա՞ծ եք զգում դատաիրավական, սոցիալական, աշխատանքային, գենդերային, մշակույթային և այլ հարթության մեջ, հարցվողների մեծ մասի պատասխանը կարելի է կռահել՝ իհարկե ո՛չ: Նախ սկսենք նրանից, որ մենք մենթալիտետային Հայաստանում ինչքան էլ որ ցույց չտանք, շատ հեռու ենք դեմոկրատական արժեքներից (միայն մամուլի հարաբերական ազատությամբ դեմոկրատիա չեն կառուցում):

Որքան էլ քննադատվեն , պախարակվեն և տարբեր կառույցների կողմից քննարկաման թեմա դառանան սպասվելիք ընտությունները, ընթացող քարոզարաշավն իր ողջ «հմայքով», իր բացասական ու դրական կողմերով, այդուհանդերձ այն իր մեջ մի շատ կարևոր, կարելի է ասել, բարի խորհուրդ ունի: Ոչ ոք չի կարող ժխտել, որ ընտրություններին ընդառաջ, հասկանալի նպատակներով, շահագրգիռ անձանց կողմից, ավարտին է հասցվում ցանկացած կիսատ գործ: