Իշ­խա­նա­փո­խու­թյու­նից ան­մի­ջա­պես հե­տո նա­խա­գահ Ար­մեն Սարգ­սյա­նի հաս­ցեին քն­նա­դա­տու­թյու­նը չի դա­դա­րում, սա­կայն այդ ա­մե­նի առն­չու­թյամբ նա հա­մա­ռո­րեն լռում է, չի հա­կա­դար­ձում, չի պար­զա­բա­նում իր դիր­քո­րո­շու­մը։

Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի մա­մու­լի խոս­նակ Վլա­դի­միր Կա­րա­պե­տյա­նի հրա­ժա­րա­կանն էլ ա­վե­լի է սրել կա­ռա­վա­րու­թյան կու­լիս­նե­րում տի­րող ի­րա­վի­ճա­կը: Մեր տե­ղե­կու­թյուն­նե­րով, բո­լո­րին հրա­հանգ­վել է կազմ-պատ­րաստ լի­նել ու սո­ցիա­լա­կան հար­թա­կում չխ­նա­յել ոչ մե­կին, լր­ջո­րեն զբաղ­վել վար­չա­պե­տի օր օ­րի նվա­զող վար­կա­նի­շի պահ­պան­ման հար­ցով: Այ­լա­պես դա կար­ժե­նա ան­գամ աշ­խա­տան­քից հե­ռա­ցում:

Ձմե­ռը կար­ծա­ծից հե­տաքր­քիր ստաց­վեց: Այն մեկ­նար­կեց Վա­նե­ցյան-Փա­շի­նյան ձեռ­նա­մար­տով. այն­քան թեժ էր, որ շա­տե­րի մեջ ան­գամ կաս­կած ա­ռա­ջա­ցավ` ար­դյո՞ք Փա­շի­նյանն ու Վա­նե­ցյա­նը շա՜տ խոր­քե­րում պայ­մա­նա­վոր­ված չեն խա­ղում մի­մյանց հետ` Վա­նե­ցյա­նին վե­րա­պա­հե­լով Սո­լեյ­մա­նիին ցա­վակ­ցո­ղի, սո­րո­սիկ­նե­րի դեմ պայ­քա­րո­ղի, ռու­սա­կան վեկ­տո­րը «կեն­դա­նի» պա­հո­ղի (հի­շենք` օ­դում կախ­ված շշուկ­ներ կա­յին, որ Նի­կո­լը պաշ­տո­նան­կու­թյու­նից ա­ռաջ Վա­նե­ցյա­նին հա­մա­րել է ռու­սա­կան… լավ, ձևա­կեր­պենք նուրբ` Ռու­սաս­տան շատ սի­րող պեր­սոն) դե­րը, ա­սել է` ընդ­դի­մա­դիր, ինս­տի­տու­ցիո­նալ պայ­քա­րը կա­րող է վա­րել Վա­նե­ցյա­նը` ընդ­դեմ ար­հես­տա­կան-ա­մե­րի­կյան ին­տե­լեկ­տի մարմ­նա­ցում, ա­մեն ին­չի «ըն­դու­նակ», արևմտյան պա­սա­ժը «հա­մախ­մբ­ման» տա­նող` ոչ ան­հայտ դա­սա­լիք, քրեա­կան գոր­ծե­րով ան­ցած ԱԺ պատ­գա­մա­վոր Ար­ման Բա­բա­ջա­նյա­նի:

Նիկոլ Փաշինյանի մամուլի խոսնակ Վլադիմիր Կարապետյանի հրաժարականը ՀԱԿ-Փաշինյան տանդեմի վերջնական փլուզման մասին է հուշում։ Սակայն այս իշխանությունում ՀԱԿ-ականների դիվիզիան դեռ իր դիրքերն ամուր պահում է։

Երեկ կառավարության նիստի ժամանակ Նիկոլ Փաշինյանի արած հայտարարությունը սոցիալական հարթակում ծաղրուծանակի առիթ էր դարձել։

Ա­մեն տար­վա սկզ­բին, ըստ ա­վան­դույ­թի, ամ­փո­փում ենք ան­ցած տար­վա ար­դյունք­նե­րը։ Ներ­քա­ղա­քա­կան կյան­քում գործ­նա­կա­նում գնա­հա­տե­լու բան չկա, ե­թե հաշ­վի առ­նենք, որ գնա­հա­տա­կա­նը պետք է լի­նի լիո­վին օ­բյեկ­տիվ։ 

2020 թվա­կա­նը բա­վա­կա­նին բուռն սկիզբ ու­նե­ցավ։ Եվ դա հիմ­նա­կա­նում պայ­մա­նա­վոր­ված է ի­րա­նա-ա­մե­րի­կյան հա­կա­մար­տու­թյան բա­ցա­ռիկ սր­մամբ։ Այս հա­կա­մար­տու­թյու­նը ո­րո­շա­կի լակ­մու­սի թուղթ դար­ձավ նաև հա­յաս­տա­նյան 2020 թ. ներ­քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­նե­րի հա­մար։

Թեև վար­չա­պետն իր հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րում որևէ ակ­նարկ չի ա­րել, որ դժ­գոհ է ֆի­նան­սա­բյու­ջե­տա­յին բլո­կից, խո­սակ­ցու­թյուն­ներ կան, որ այ­նու­հան­դերձ, դժ­գոհ է և պատ­րաստ­վում է ֆի­նանս­նե­րի նա­խա­րար Ա­տոմ Ջան­ջու­ղա­զյա­նին փո­խե­լու մեկ այլ կադ­րով։

Չգի­տեմ՝ Նո­րա­գավ­թի մաք­սա­տան աշ­խա­տա­կի­ցը, որ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի հրա­մա­նով ա­զատ­վել, ա­պա նո­րից աշ­խա­տան­քի էր ըն­դուն­վել պա­տին հեն­ված դրո­շի հա­մար, երբևէ կմո­ռա­նա՞ Փա­շի­նյա­նի պահ­վածքն ու խո­սե­լու տո­նը, ես որ հաս­տատ չեմ մո­ռա­նա:

Հետևե­լով Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի՝ իր ան­ձին պար­բե­րա­բար տված ո­րա­կում­նե­րին, հարց է ա­ռա­ջա­նում՝ ին­չու՞ է նա այդ­քան հա­ճախ ցան­կա­նում հան­րու­թյա­նը ներ­կա­յա­նալ այս կամ այն մար­դու կեր­պա­րով։