Իսպանիայի առաջնության ավարտին մնաց մեկ տուր: Առաջատար եռյակի որոշման հարցում մինչև վերջին պահը լարվածությամբ նրա հետ ոտք գցեց միայն մի առաջնություն՝ անգլիականը: Այն էլ այն տարբերությամբ, որ կղզեբնակների լավագույն եռյակն ի հայտ եկավ բավական ուշ, իսկ թերակղզում ամեն ինչ հայտնի էր ի սկզբանե՝ գրեթե առաջնության առաջին խաղերից:
Եվ այսպես՝ վերջին տուրից առաջ «Աթլետիկոն» ունի 89, «Բարսելոնը»՝ 86, «Ռեալը»՝ 84 միավոր: Միավորների պաշարն այսպիսին չէր լինի, եթե չլինեին եռյակի վերջին երեք տուրերի «խենթությունները»: Ընդ որում՝ դրանցում հավասարապես «գժվեցին» բոլորը՝ անհասկանալիորեն ու անհավատալիորեն կորցնելով ոսկու գին ունեցող միավորներ: Մենք դրանց չենք անդրադառնա, քանի որ ընթերցողն ավելի քան լավատեղյակ է կատարվածից: Արդյունքում ունենք մի իրավիճակ, որտեղ չեմպիոնության համար կարող է պայքարել ընդամենը երկու թիմ՝ «Աթլետիկոն» ու «Բարսելոնը», և առավել հետաքրքրականն այն է, որ կողմերը հարաբերությունները պարզելու են դեմ առ դեմ հանդիպումում:
Ամբողջության մեջ տարվա ընթացքում այս երկու թիմերի հանդիպումներին եկեք չանդրադառնանք, բայց և աչք էլ չփակենք վերջին երկուսի վրա, որոնք եղան Չեմպիոնների լիգայի խաղարկության շրջանակում: 1:1, ապա և 1:0 արդյունքները «Բարսելոնի» առաջ փակեցին կիսաեզրափակիչ տանող ճանապարհը, իսկ այդ հաջողությունից ոգևորված «Աթլետիկոն» ճանապարհին «ծամեց» նաև Մոուրինյոյի «Չելսիին» ու եզրափակչում բախվելու է «Ռեալի» հետ: Ի՞նչ եք կարծում՝ չափազանց հետաքրքիր չէ՞, որ առաջինը կոչվելու համար Սիմեոնեի թիմը ներքին առաջնությունում ձեռնոց է նետելու «Բարսելոնին», նույն առաջինը կոչվելու համար Չեմպիոնների լիգայում «գրկախառնվելու» է «Ռեալի» հետ: Սակայն այստեղ մի շատ լուրջ հարց կա, որին ցանկության դեպքում անգամ դժվար է մատների արանքով նայել: «Նոու Կամպում» «Բարսելոնի» հետ չեմպիոնական մարտից մեկ շաբաթ անց լինելու է նույնքան չեմպիոնական մարտ «Ռեալի» հետ: Մեկ շաբաթվա ընթացքում երկու «կատաղած» մարտի ուժ կունենա՞ «Աթլետիկոն», թե ստիպված կլինի կողմնորոշվել առաջնայնության հարցում: Դժվար թե գտնվի մեկը, որ կարող է այս հարցին հստակ պատասխանել: Բնականաբար՝ բացի Սիմեոնեից, ով արդեն իսկ ապացուցել է, որ, ի դեմս իրեն, ֆուտբոլային աշխարհը ձեռք է բերել առաջին մեծության մարզչի, որ պակաս աստղային թիմով կարող է առաջին մեծության խաղ ցուցադրել:
Եթե նկատեցիք, մի կողմ թողած կատալոնյան ակումբի նկատմամբ ունեցած անթաքույց համակրանքը, մենք խնդիրը դիտարկեցինք բացառապես «Աթլետիկոյի» դիրքերից: Սակայն եկեք հենց այստեղից անկողմնակալությունից անցնենք կողմնակալությանը, բայց ոչ այն տրամաբանությամբ, որ ագռավի ձագն իր համար ամենասիրունն է: Նախ՝ մենք ագռավ չենք, երկրորդ՝ «Բարսելոնը» ագռավի ձագ չէ ¥մարդս որքան կույր պիտի լինի ագռավին առյուծի հետ շփոթելու համար¤։ Կարծում եմ, հասկացաք, որ խոսքս հավասարապես երկու դեպքերի համար է ասված: Դե, արդ, քանի որ հասկացել եք, շարունակեմ: Հաղթանակը «Բարսելոնին» բերում է չեմպիոնություն նույն այդ հավասար միավորների դեպքում: Սա մրցաշրջանը ակնհայտորեն ձախողած Տատա Մարտինոյի համար հավասարազոր կլինի դեմքը որոշակիորեն փրկելու ուղղությամբ քայլ կատարելուն, թեպետ այն բոլոր դեպքերում չի նշանակում, որ հարկադրված չի լինելու կատալոնյան ակումբը լքել: Եթե մի փոքր պատկերավորություն հաղորդենք խոսքին, կարող ենք այսպես արտահայտվել՝ Տատան «Բարսելոնի» հագով կոստյում չեղավ. ակնհայտորեն այն նեղ էր կարված ինչպես փորի, այնպես էլ ուսերի հատվածում: Հարկավ տխուր է, սակայն այս է դառը իրականությունը:
Մի երկու խոսք էլ կատալոնյան ակումբի ապագա հնարավոր մարզչի մասին: Ըստ շրջանառվող լուրերի, ակումբում կարծես թե եկել են ընդհանուր հայտարարի, ու որպես այդպիսին է դիտարկվում «Սելտայի» քառասուներեքամյա մարզիչ Լուիս Էնրիկեի թեկնածությունը: Վերջինիս ֆուտբոլասերը պիտի որ հավասարապես հիշի ինչպես Մադրիդի «Ռեալում», այնպես էլ կատալոնյան ակումբում ունեցած խաղերից: Հարկավ կարելի է ավելի մանրամասն խոսել Էնրիկեի մասին, սակայն եկեք սպասենք նշանակմանը, նշանակում, որ նրան միանգամից տեղափոխում է թոփ մարզիչների շարք: Բա ի՞նչ եք կարծում՝ «Բարսելոն» կարող է մարզել ամե՞ն մեկը:
Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ