Պենտագոնը և ԱՄՆ-ի հետախուզական հանրությունը առավել վճռական են հետաքննում հնարավորությունը, որ հակառակորդները կարող են նոր կորոնավիրուսն օգտագործել իբրև կենսաբանական զենք՝ հաղորդել են Պենտագոնի և հետախուսական հանրության ներկայացուցիչները, որ նշանակում է վիրուսի էվոլյուցիայի և դրա հետ կապված ազգային անվտանգությանը սպառնալիքի հնարավոր ռիսկի գնահատականի փոփոխություն՝ գրում է Politico-ն:

Կո­րո­նա­վա­րա­կի տա­րա­ծու­մը աշ­խար­հում, հե­տո նաև Հա­յաս­տա­նում ինչ-որ չա­փով հե­տին պլան մղեց ար­տա­քին ու ներ­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան հիմ­նա­հար­ցե­րը, բայց այդ հար­ցե­րը ոչ մի տեղ չեն ան­հե­տա­ցել:

Երկրները համախմբվում ու բարգավաճում են շնորհիվ վստահության, որ իրենց ինստիտուտները կարող են կանխատեսել աղետները, վերացնել հետևանքները և վերականգնել կայունությունը: Երբ ավարտվի COVID-19 պանդեմիան, շատ երկրների ինստիտուտներ կընկալվեն իբրև ձախողված: Այդ եզրակացությունը օբյեկտիվորեն արդար կլինի, թե ոչ, նշանակություն չունի:

Կո­րո­նա­վի­րու­սը բո­լոր խն­դիր­նե­րը երկ­րոր­դա­կան պլան է մղել, ան­գամ կեն­սա­կան նշա­նա­կու­թյուն ու­նե­ցող։ Ե­րեկ ապ­րի­լյան պա­տե­րազ­մի չոր­րորդ տա­րին լրա­ցավ։ Հեր­թա­կան ան­գամ մեր տղա­նե­րի ա­րյան գնով պաշտ­պան­վե­ցին մեր հո­ղե­րը։ ՈՒ հեր­թա­կան ան­գամ ա­պա­ցու­ցե­ցին, որ ա­րյամբ գծ­ված սահ­ման­ներն անհ­նար է խախ­տել։

Ադրբեջանական զինուժը այսօր` մարտի 30-ի, երեկոյան գնդակոծել է Բաղանիս գյուղը 30-40 րոպե տեւողությամբ: Այս մասին NEWS.am-ին հայտնեց Բաղանիսի գյուղապետը Նարեկ Սահակյանը:

Կորոնավիրուսային վարակի տարածումը զինված ուժերում կանխելու նպատակով ծավալուն բուժկանխարգելիչ աշխատանքներ ենք իրականացրել՝ ստեղծելով անհրաժեշտ պայմաններ, որ զինծառայողները զերծ մնան վարակից: Այնուամենայնիվ, հնարավոր չէ կանխել վարակի ներթափանցումը բանակ, քանի որ զինծառայողների մի մեծ զանգված ամենօրյա շփման մեջ է քաղաքացիական բնակչության հետ:

Պեկինն ու Վաշինգտոնը տարաձայնության նոր թեմա են գտել՝ կորոնավիրուսը՝ գրում է Le Figaro-ն: Չինաստանում քարոզչության ու ապատեղեկատվության մեքենան աշխատում է ամբողջ հզորությամբ և նախևառաջ ուղղված է ԱՄՆ-ի դեմ:

Իսկ ին­չու՞ է Ի­րա­նի քա­ղա­քա­ցի­նե­րի ընտ­րու­թյու­նը հենց այդ­պի­սին։ Պա­տաս­խա­նը պարզ է. ԱՄՆ-ի և Իս­րա­յե­լի, նրանց բա­ցա­հայտ ու գաղտ­նի լոբ­բիստ­նե­րի, Դո­նալդ Թրամ­փի և նրա հրեա փե­սա Ջա­րեդ Քուշ­նե­րի, Իս­րա­յե­լի քա­ղա­քա­կան վեր­նա­խա­վի կող­մից Ի­րա­նը ճնշ­ման ու սար­սա­փի են­թար­կե­լու տխ­մար «մար­տա­վա­րու­թյու­նը», որն «ամ­րապ­նդ­վեց» գե­նե­րալ Սո­լեյ­մա­նիի ա­հա­բեկ­չա­կան սպա­նու­թյամբ, հան­գեց­րեց նրան, որ Ի­րա­նում նույ­նիսկ ա­մե­նա­ցածր մա­կար­դա­կում գտն­վող­նե­րը և նախ­կի­նում ինչ-որ կաս­կած­ներ ու­նե­ցող­նե­րը հաս­կա­ցան, որ, ցա­վոք, ճիշտ են Ի­րա­նի զին­վո­րա­կան­նե­րը և քա­ղա­քա­կան ղե­կա­վա­րու­թյու­նը, թե՝ ԱՄՆ-ը և Իս­րա­յելն Ի­րա­նի ժո­ղովր­դի թշ­նա­մի­ներն են։ Ի­րեն լուրջ վեր­լու­ծա­բան հա­մա­րող որևէ մե­կը այլ բան չէր կա­րող սպա­սել։ 

Երբ Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տը կա­ռա­վա­րու­թյան նիս­տում մեկ-մեկ թվար­կում է Հա­յաս­տա­նի ու­նե­ցած սնն­դի պա­շար­ներն ու ինչ­քան ժա­մա­նակ այն կբա­վա­րա­րի, ու­զում ես հաս­կա­նալ` այս երկ­րում ընդ­հան­րա­պես անվ­տան­գու­թյան ա­ռու­մով մտա­հոգ պաշ­տո­նյա մնա­ցե՞լ է։

1995 թ. Վազ­գեն Սարգ­սյա­նը կր­կին ստանձ­նեց պաշտ­պա­նու­թյան նա­խա­րա­րի պաշ­տո­նը: Շա­րու­նա­կե­ցինք միա­սին աշ­խա­տել: Անձ­նա­կազ­մի գծով տե­ղա­կա­լը Աստ­վա­ծա­տուր Պետ­րո­սյանն էր: Մո­տա­վո­րա­պես 6000 սպա­նե­րի գոր­ծեր էին կու­տակ­վել նա­խա­րա­րու­թյան 3-րդ հար­կի իմ աշ­խա­տա­սե­նյա­կում, որ­տեղ սկ­սե­ցի աշ­խա­տել (հե­տո այս սե­նյա­կը հատ­կաց­վեց պաշտ­պա­նու­թյան նա­խա­րա­րին):