ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփը հայտարարել է, որ կքննարկի Իրանը կրկին ռմբակոծելու հնարավորությունը, եթե Թեհրանն ուրանը հարստացնի մինչև «տագնապալի» մակարդակի։ Թրամփը հավելել է, որ կցանկանար տեսնել, թե ինչպես են Միջազգային ատոմային էներգիայի գործակալության կամ այլ հեղինակավոր աղբյուրի տեսուչները ստուգում Իրանի միջուկային օբյեկտներն անցյալ շաբաթավերջին դրանց ռմբակոծությունից հետո։               
 

Ոչ իշխանությունն է մի բան, ոչ ընդդիմությունը

Ոչ իշխանությունն է մի բան, ոչ ընդդիմությունը
06.09.2019 | 00:09
Ա­շու­նը ե­կավ։ Քա­ղա­քա­կան թե­ժու­թյան մա­սին խոս­քուզ­րույցն էլ՝ ա­վան­դա­բար։ Հա­յաս­տա­նի ան­կա­խու­թյան գրե­թե բո­լոր տա­րի­նե­րին քա­ղա­քա­կան թեժ ա­շուն կան­խա­տե­սել են ընդ­դի­մա­դիր ու­ժե­րից շա­տե­րը, իսկ օր­վա իշ­խա­նու­թյու­նը աշ­խա­տել է ջուր լց­նել այդ թե­ժու­թյան վրա ու կար­ծես հա­ջո­ղել է։ Մեկ բա­ցա­ռու­թյամբ, բայց դա ար­դեն ոչ թե թեժ ա­շուն, այլ եր­կի­րը կաթ­վա­ծա­հար ա­րած գա­րուն էր։ Մե­կու­կես տա­րի կար­ծես բո­լորս մնա­ցել ենք այդ ցնց­ման տակ։ Իշ­խա­նու­թյունն ա­նընդ­հատ հի­շում է, թե ինչ­քան լավ «հե­ղա­փո­խու­թյուն» ա­րեց, իսկ տե­սա­րան­նե­րով կե­րակր­վող ժո­ղո­վուրդն էլ սպա­սում է հա­ցին, կա­խար­դա­կան փայ­տի­կին ու ճամպ­րուկ­նե­րով ներդ­րում­նե­րին։ Ճամպ­րուկ­նե­րով փո­ղերն էլ սի­րում են նույն ճա­նա­պար­հով գնալ, ին­չի մա­սին հայ­տա­րա­րեց վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ու աս­վա­ծի մա­սին ոչ մի ա­պա­ցույց չներ­կա­յաց­րեց։
Հի­մա, երբ Հա­յաս­տա­նը դար­ձել է ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան բաս­տիոն, մենք ենք ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյուն ար­տա­հա­նում Եվ­րո­պա, կանգ­նած ենք ըն­դա­մե­նը մի անն­շան խնդ­րի առջև։ Մայ­րա­քա­ղա­քը շն­չա­հեղձ է լի­նում աղ­բի կույ­տե­րից, քա­ղա­քա­պետն էլ հա­վա­նա­բար նոր հու­մո­րա­յին ակ­նարկ (իր բա­ռու­բա­նով ա­սած՝ սկետչ) է պատ­րաս­տում «Սա­նի­թե­քի» հետ։ Բայց աղ­բը ո­չինչ, մենք մե՜ծ խն­դիր­ներ ենք լու­ծում։ Վի­ճա­կագ­րու­թյունն աշ­խա­տում է Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ֆեյս­բու­քյան ակ­տի­վու­թյա­նը զու­գըն­թաց, եր­բեմն էլ հետևից չի հաս­նում, բայց այդ պա­հին օգ­նու­թյան են շտա­պում պատ­մու­թյան փա­շի­նյա­նա­կան ակ­նարկ­նե­րը, ո­րոն­ցից հե­տո պատ­մա­բան­նե­րը խոր դեպ­րե­սիա­յի մեջ են հայ­տն­վում։
Վե­րա­դառ­նանք ընդ­դի­մա­դիր­նե­րի խոս­տա­ցած թեժ աշ­նա­նը։ Դի­տար­կե­լով առ­կա խն­դիր­նե­րի ողջ պատ­կե­րը, միան­շա­նակ կա­րե­լի է ա­սել, որ վս­տա­հու­թյուն վա­յե­լող և կազ­մա­կերպ­ված ընդ­դի­մու­թյու­նը կկա­րո­ղա­նա մեկ օ­րում տա­պա­լել այս իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին։ Ե­թե այս պա­հին հայ­տն­վի լուրջ ընդ­դի­մու­թյուն, ո­րը նախ­կի­նում ոչ մի ա­րա­տա­վոր երևույ­թի մեջ թա­թախ­ված չի ե­ղել, մեծ է հա­վա­նա­կա­նու­թյու­նը Փա­շի­նյա­նին՝ իր ան­տա­ղանդ ու ան­փորձ կադ­րե­րով, կարճ ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծում իշ­խա­նու­թյու­նից հե­ռաց­նե­լու։
Ակն­հայտ է, որ հե­ղա­փո­խու­թյու­նը չկա­պի­տա­լաց­վեց, խն­դիր­նե­րի փն­ջերն օր օ­րի մե­ծա­նում են, իշ­խա­նու­թյունն ըն­դու­նակ չէ ո­րո­շում կա­յաց­նե­լու պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն վերց­նե­լու, շար­քա­յին հար­ցերն ան­գամ լու­ծում­ներ չեն ստա­նում, մարդ­կանց զգա­լի հատ­վա­ծը հիաս­թափ­ված է, շա­րու­նա­կում է ան­կում գրան­ցել Փա­շի­նյա­նի վար­կա­նի­շը։ Իսկ ե­թե այս ա­մե­նին էլ գու­մա­րենք պո­պու­լիս­տա­կան հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը, սե­փա­կան ըն­տա­նի­քի գո­վազդն ա­պա­հո­վող ա­մե­նօ­րյա ու­ղիղ ե­թեր­նե­րը, հայ­կա­կան եր­կու պե­տու­թյուն­նե­րի միջև խո­րա­ցող լար­վա­ծու­թյու­նը, պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նից մշ­տա­պես փախ­չե­լը, ա­նո­րակ կադ­րե­րով խոր­հր­դա­րա­նը, պե­տու­թյան գի­տակ­ցու­թյուն չու­նե­ցող ղե­կա­վա­րի կեր­պա­րը, պատ­կերն ամ­բող­ջա­կան է դառ­նում։ Մի՞­թե այս­պի­սի իշ­խա­նու­թյուն տա­պա­լե­լը լուրջ ընդ­դի­մու­թյան հա­մար խն­դիր է։ Հա­զիվ թե։
Սա­կայն Հա­յաս­տա­նի ող­բեր­գու­թյունն այն է, որ իշ­խա­նու­թյա­նը «սա­զա­կան» ընդ­դի­մու­թյուն ու­նենք։ Ան­հա­տա­կան ա­ռու­մով գու­ցե կան լուրջ գոր­ծիչ­ներ, բայց միաս­նա­կան ընդ­դի­մու­թյուն, ցա­վոք, չկա։
Սերգեյ ՍԱՂՈՒՄՅԱՆ
Դիտվել է՝ 1306

Մեկնաբանություններ