1967 թ. աշնանը մասոնական կազմակերպությունների վերաբերյալ որոշ մերկացումներ կատարած «Ենի Ստամբուլ» թերթում Թալեաթ փաշայից բացի, որպես մասոններ նշված են նաև երիտթուրքերի իշխանության շրջանում կայսրության ֆինանսների հայտնի նախարար Մահմեդ Ջավիդ բեյի, Անկախության ատյանի ընդհանուր դատախազ Նեճիպ Ալիի և այլոց մասին։

1915 թվականի մայիսի 24-ին երեք պետությունները՝ Ֆրանսիան, Ռուսաստանը, Մեծ Բրիտանիան տարածեցին համատեղ հայտարարություն, նրանք հայ ժողովրդի նկատմամբ կատարվածը բնորոշվեցին որպես «հանցագործություն մարդկության և քաղաքակրթության դեմ», և թուրքական կառավարությանը համարեցին հանցագործության համար պատասխանատու:

Դիլեման հետևյալն է. Ռուսաստանին գործնական քաղաքականության մեջ ձեռնտու չէ Արցախը Ադրբեջանի կազմում, որովհետև դա տարածաշրջանում մնալու իր վերջին հնարավորությունն է։

ԱՄՆ-ն ու նրա դաշնակիցները ԱՊՀ մի շարք երկրներում, ներառյալ՝ Հայաստանում, իրենց վտանգավոր ռազմակենսաբանական գործունեությունը, չնայած այն դադարեցնելու Ռուսաստանի և նշված երկրներում հասարակության՝ վտանգը գիտակցող հատվածի, ՀԿ-ների, քաղաքացիական նախաձեռնությունների, ԶԼՄ-ների պահանջներին, շարունակում են: Ռուսաստանն այս առումով առանձնապես կարևորում է ԱՊՀ երկրների հետ համատեղ աշխատանքն անվտանգության սպառնալիքների չեզոքացման համար:

Ելույթ ունենալով Ազգային ժողովում, Նիկոլ Փաշինյանն ընդունել է այն, ինչը բազմիցս նշել են տարբեր փորձագետներ, սակայն հերքվել է իշխանությունների և իշխանամետ շրջանակների կողմից. 2022 թվականի հոկտեմբերին Պրահայում Նիկոլ Փաշինյանը Իլհամ Ալիևի հետ պայմանավորվել էր «միմյանց տարածքային ամբողջականության փոխադարձ ճանաչման շուրջ»։ Այսինքն՝ Հայաստանը ճանաչել է Ադրբեջանի ինքնիշխանությունը Լեռնային Ղարաբաղի նկատմամբ։ Սակայն ԱԺ-ում այս ելույթում Փաշինյանը հայտարարեց, որ սա բավարար չէ պաշտոնական Բաքվին, այլ կերպ ասած՝ Ադրբեջանն իր առաջ կանգ առնելու խնդիր չի դնում և չի բավարարվելու միայն Արցախը կլանելով։ Տարեսկզբից ի վեր սա երրորդ դեպքն է, երբ Փաշինյանը բացահայտ (վերջին 2 անգամ իր ասուլիսների ժամանակ), հրապարակավ ընդունում է, որ Հայաստանի ապագան, տարածքային ամբողջականությունը և ինքնիշխանությունը վտանգված են։

Նորից դիմենք գեներալ-լեյտենանտ Դենիկինին․ ով, եթե ոչ նա գիտեր 1918-20 թթ․իրադարձությունների և դրանց իրական հեղինակները՝ «բոլշևիկները» և նրանց «խնամակալները» Արևմուտքում: Այո, այո, մի զարմացեք․ նրանք, ովքեր երազում էին Իրանի և Ռուսաստանի կործանման մասին՝ ի դեմս «մոսկովյան բոլշևիկների», ստացան և ունեցան աշխարհաքաղաքական մեծ նախագծի հուսալի ու հավատարիմ իրագործողներ ոչ միայն եվրասիական տերությունների, այլև հենց քաղաքակրթության ոչնչացման համար։ Հենց դա էլ այժմ փորձում են կյանքի կոչել Արևմուտքը և նրա իսկական «տերերը», որոնց, թեկուզ հազվադեպ, բայց դիպուկ անվանում են «քրիստոնյա-սիոնիստներ»։

Պետական դավաճանի հետ պայմանավորված ելույթ է ունեցել հարևան գերագույն ոչխարը...

Ամեն ինչ սկսվեց հենց այն պահից, երբ Թուրքիան որոշում կայացրեց ռազմական գործողություններ սկսել Հայաստանի դեմ։ Ըստ Nordic Monitor-ի բացահայտած հույժ գաղտնի փաստաթղթերի՝ արդեն 2000 թվականին կազմվել էր “TSK Altay Planlama Direktifi ve Oğuztürk Hava Harekât Planı” ծրագիրը, որը կարճ կոչվում էր «Ալթայ»: Ըստ փաստաթղթերի՝ Թուրքիան պետք է ռազմական գործողություններ սկսեր Հայաստանի դեմ՝ միաժամանակ օդային և ցամաքային։

Տարիներ շարունակ բազմաթիվ հեղինակներ և հետազոտողներ ուսումնասիրել են այն ֆենոմենը, թե որտեղից է հայտնվել արտատարածաշրջանային երկրների և այլ «խաղացողների» «ցատկահարթակը», որը գրեթե 1991 թվականից ի վեր օգտագործվում է տարատեսակ հարձակումների և սադրանքների համար, ընդ որում ՝ միանգամից երկու տերությունների՝ Իրանի և Ռուսաստանի դեմ։ Խոսքը, իհարկե, «Ադրբեջանի հանրապետության» մասին է, որը 1991 թվականից իրեն հռչակել է իբրև «առաջին» նման հանրապետության՝ «ԱԴՀ»-ի իրավահաջորդը։ Ընդ որում, պետք է հստակ իմանալ և հասկանալ, որ այս տարածաշրջանում ոչ մի դարում, ոչ մի հազարամյակում չի եղել որևէ անկախ կամ նույնիսկ կախյալ պետական կազմավորում՝ «ադրբեջան» տեղանունով։

Հարգելի՛ պարոն Կլաար, Մինչ այսօր Դուք հայտարարում էիք, որ ԵՄ առաքելության շրջանակներում շատ «թափանցիկ» աշխատում եք Ադրբեջանի հետ և շաբաթը մեկ նախապես տեղեկացնում եք դիտարկման ժամանակացույցի մասին, Ձեր «թափանցիկ» գործելաոճին Ադրբեջանը պատասխանում է «ներթափանցիկ» գործելաոճով։