Մեր հայրենիքը ծանր հիվանդ է, արնաքամ է լինում, բզկտվում է նրա նյութական տարածքը:
Ամեն հիվանդություն ինչ-որ բանի խախտումից է սկսվում` մարմնական, մտավոր կամ հոգևոր: Երբ այդ խախտումը երկար ժամանակ անուշադրության է մատնվում, առաջանում է համապատասխան հիվանդությունը։ Նույնը վերաբերում է հանրություններին ու ազգերին։ Իսկ բուժումը հնարավոր է մեզնից յուրաքանչյուրի և բոլորիս միասնական առողջության պարագայում։ Ուստի հարկավոր է կազմակերպել համազգային միասնական պաշտպանություն, վերականգնել մեր ազգային միասնությունը, ամրացնել մեր պետության ճիշտ սահմանները:
Ամենալավ բուժումը ապաշխարանքն է, ամենալավ ապաշխարանքը՝ նորից չմեղանչելը: Եվ այդ ամենը` Աստծո ներկայությունն զգալով ու ապաշխարելով:
Վանո Դադոյան