Իրաքի քրդական ինքնավարության տարածքում Իրաքյան Քրդստանի անկախության հարցով հանրաքվեն կայացավ: Ընտրատեղամասերը բացվեցին առավոտյան 07:00-ին և փակվեցին 18:00-ին:

Դեռ կոնֆեդերացիայի մեղրամիսը չվերջացած՝ Ադրբեջանը հարկադրանքի, սադրանքի, խարդավանքի և մնացած բոլոր միջոցները գործի կդնի ամեն ինչ իր շրջանը վերադարձնելու համար՝ աննշան ուշադրություն չդարձնելով մեր կամ «միջազգային հանրության» կողմից սպասվող արձագանքին:

Նախիջևանի մարզում զորքերի ու ռազմական տեխնիկայի նկատվող մեծ կուտակումների մասին վերջին մի շարք հայտարարությունների, այդ թվում նաև «Նորավանք» գիտակրթական հիմնադրամի քաղաքական հետազոտությունների կենտրոնի ղեկավար և առաջատար քաղաքական փորձագետ Կարեն Վերանյանի օգոստոսի 30-ին հրապարակած տեղեկությունների լույսի ներքո մենք վկա ենք դառնում այն բանի, որ, ամբողջությամբ վերցրած, Նախիջևանի հարցը խիստ օրախնդիր է դառնում:

Ինչո՞վ է մարդկությունը զբաղված իր ամբողջ պատմության ընթացքում: Հազարավոր պատասխաններից միակ անփոփոխն է` կապեր հաստատելով ու խզելով: Միջանձնային ու միջպետական: Տիեզերական:

Թուրք փորձագետները լարված սպասում էին Ռեջեփ Թայիբ Էրդողանի նախագահությամբ վարվող Ազգային անվտանգության խորհրդի նիստի արդյունքներին, որի օրակարգում Թուրքիայի գործողությունների սցենարներն էին, եթե սեպտեմբերի 25-ին Իրաքյան Քրդստանում անկախության հանրաքվեն կայանա:

ՄԱԿ-ի համընդհանուր խաղաղության ու գլոբալ աջակցության տպավորիչ կոչերի հիմքում գաղափարն է, որ բոլոր երկրների անվտանգությունն ու բարգավաճումը հնարավոր են միայն խաղաղ պայմաններում: ՄԱԿ-ը բնավ էլ լավագույն հեղինակությունը չունի ճգնաժամերի կանխարգելման հարցում, բայց նրա ներդրումը առողջապահության ու կրթության հարցում էականորեն օգնում է միջազգային զարգացմանը, իսկ նրա գերատեսչությունները շարունակում են կրճատել մարդկային կորուստները կոնֆլիկտների ընթացքում:

ՄԱԿ-ի ամբիոնից ելույթ ունենալով` ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը ինքնատիպ քայլ արեց: Նա հայտարարեց. «Մենք Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը երբեք նախապայման չենք դարձրել Հայաստանի և Թուրքիայի երկկողմ հարաբերությունները կանոնակարգելու համար: Ավելին, հենց Հայաստանի նախաձեռնած գործընթացի շնորհիվ 2009-ի հոկտեմբերին կնքվեցին Ցյուրիխյան արձանագրությունները: Այդ փաստաթղթերն առայսօր չեն վավերացվել և հանգրվանել են պաշտոնական Անկարայի մութ գզրոցներում:

Սեպտեմբերը բնության պատժամիջոցների տիրույթում է։ Հիշենք մայրաքաղաքը շղարշած ձյունեղ մառախլապատ ամիսները։ Իսկ ամռա՞նը, իր կիզիչ օրերով և կեղեքիչ հրդեհներով։ Այսպիսով, հայոց օրացույցում 2017-ի սեպտեմբերը վավերացվում է որպես ամառվա 4-րդ ամիս։

Երբ կարդացի «Ազգ»-ում Նաիրի Յանի «Քարահու՞նջ, թե՞ Զորաց քարեր» հոդվածը, ակամայից մտաբերեցի մեր ինքնավնասակար էությունը, էություն, որով տառապում է ցանկացած հայ: Միտքս ցանկանում եմ սկսել տարիներ առաջ կատարված մի դեպքով, որը հաճախ եմ հիշում, երբ խոսք է լինում հայ միասնականության մասին, սկսած կենցաղային հարցերից մինչև կարևոր ազգային հարցերը:

Սկզբից ևեթ նշեմ, որ որևէ աստիճանի արևմտամետ չեմ, թեև վերջին 5-6 տարիների զգալի մասը, ընտանեկան հանգամանքների բերումով, հյուրընկալվել եմ չքնաղ Ավստրիայում: Այցելել եմ նաև Չեխիա, Գերմանիայի ու Շվեյցարիայի գերազանց ավտոմայրուղիներով հասել Ֆրանսիա, հիացել Սլովենիայի բնապատկերներով ու Խորվաթիայի ծովափնյա հանգստավայրերով: