Ռուսաստանի էներգետիկ եկամուտների կրճատմանը զուգահեռ` վերջին տարիներին «Ռոսնեֆտը» ագրեսիվ ամրապնդում է դիրքերը: Նավթային հսկան հույս ունի մեծացնել ազդեցությունը, որ փոխի էներգետիկ հատվածի դասավորությունը`վերջ դնելով իր մրցակից «Գազպրոմի» բնական գազի արտահանման մոնոպոլիային:

Պետքարտուղար Ռեքս Թիլերսոնը թվում է Թրամփի արտաքին քաղաքական թիմի լռակյացը։ Սակայն մամուլի ուշադրությունից մի կողմ քաշվելով` նա, թերևս, մշակում է մեծ ռազմավարություն` ուղղված Չինաստանի հետ համագործակցությանը` նպատակ ունենալով լուծել հյուսիսչինական ճգնաժամը, և Ռուսաստանի հետ` ՈՒկրաինան ու Սիրիան կայունացնելու համար` գրում է Դևիդ Իգնատիուսը The Washington Post-ում։

«Հայ ազգը` հակառակ իր կրած անհուն ու անվերջ դժբաղդութիւններուն` տակաւին իր մէջ կը պարունակէ բարոյական գանձեր, հոգեկան գեղեցկութիւններ, որոնք թաքուն մնացած են և պատեհ առիթներու կը սպասեն արտայայտուելու համար:

Օգոստոսը չզլացավ և իր հուր-դեղին գիրկն առավ երկիրը: Սևանա լիճը դատարկվում էր աչքի առաջ` համաձայն ԱԺ-ի օրենքի: Հրդեհվեց Խոսրովի հնամենի անտառ-արգելոցը, և նրա բախտը կիսեցին Շիկահողի և Խուստուփի անտառ-արգելոցները: Բայց պետք է փաստել, որ վերոնշյալ հրդեհների մասին ՀՀ ԱԺ-ն որևէ օրենք չի ընդունել:

Իրոք, նայենք շուրջբոլորը: Տարածաշրջանի բոլոր երկրները ներդրումներ են անում Էներգիայի արտադրության կարողությունների ստեղծման գործում (Թուրքիան և Իրանը ատոմային էլեկտրակայաններ են կառուցում, Ադրբեջանն ու Վրաստանը նոր էներգետիկ ծրագրեր են կյանքի կոչում), միայն Հայաստանին է Արևմուտքը առաջարկում փակել իր ատոմային ծրագիրը: Այդ ինչու՞:

Նյութի գերիշխանությունը հոգու վրա դարավոր ավանդույթ է՝ միլիոնավոր վկայություններով, համարյա՝ սովորույթ: Սխալ, որ արդեն կորցրել է ընկալումը: Մարդիկ հավատում են տեսածին, շոշափածին, զգացածը խաբուսիկ է, պատրանք, որից շահ չկա: Իսկ շահը միշտ է գերակա: Կավը նյութ է, որ պարզվեց՝ հոգի ունի:

Վարչապետ Կարեն Կարապետյանի վարչապետությունն ընթացավ այնպես, ինչպես բոլորինը. եկավ-տեսավ-հասկացավ` շա՜տ դժվար է: Դժվար է ոչ միայն տնտեսության, այլև մնացյալ, հատկապես քաղաքական առումով. անգամ մեկ տարի անց Կարեն Կարապետյանը քաղաքական խաղի բաղկացուցիչ չկարողացավ (կամ չցանկացավ) դառնալ:

Մոտավորապես 2009-ի սկզբին Ռուսաստանում հայտնվեց քաղաքական նոր ձևավորում, որ մինչ այդ չկար: Մենք փորձում ենք բռնել այդ պլստացող քաղաքական ֆենոմենի պոչից: Ֆենոմեն, որ ձգտում է չորսվել և որևէ կերպ չիմաստավորվել: Ֆենոմեն, որ, մեղմ ասած, թաքնվում է կողմնակի աչքերից:

Ռուսական քաղաքականության վերլուծությունը երբեք հեշտ գործ չի եղել: Ռուսաստանում Սարդինիայի թագավորության դեսպան Ժոզեֆ դե Մեստրը, ապշած կոմս Արակչեևի սրընթաց վերելքից, 1808-ին գրում է գործընկերոջը Վիեննայում, որ միանգամայն մոլորվել է՝ «հանկարծ, ասես, գետնի տակից» հայտնվում է Արակչեևը, թագավորը նրան ռազմական նախարար է նշանակում, հետո Արակչեևն ինքն իրեն նշանակում է բանակի տեսուչ ու պահանջում թագավորի եղբորից՝ մեծ իշխան Կոնստանտինից (Ժոզեֆ դե Մեստրը նրան հարգալից անվանում է արքայազն) տեսչական ստուգման նախապատրաստել իրեն ենթակա գնդերը:

Հայաստանը հրաժարվեց մասնակցել Վրաստանի հարավում անցկացվող Agile Spirit 2017 զորավարժություններին, թեպետ նախապես պատրաստվում էր: Զորավարժություններում ընդգրկված են 1515 զինծառայող յոթ երկրներից՝ Վրաստան, ԱՄՆ, ՈՒկրաինա, Բուլղարիա, Ռումինիա, Լատվիա, Ադրբեջան: