Օրերս Հյուսիսային Կորեայի միջուկային ճգնաժամին նվիրված ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի հատուկ նիստում ԱՄՆ պետքարտուղար Ռեքս Թիլերսոնը Հյուսիսային Կորեայի միջուկային ծրագրի առնչությամբ ասել է. «Ողջ աշխարհի համար վտանգ հանդիսացող այս հարցում մեր անգործությունն աղետալի հետևանքների կհանգեցնի: Ռազմավարական համբերության քաղաքականությունն ավարտվում է: Հետագայում համբերատարությունը կնշանակի միայն միջուկային զենքի տիրապետող Հյուսիսային Կորեա»:

Սակայն, ինտրիգ, այնուամենայնիվ, կա։ Օլանդը «հեռացող» է, և ո՛չ նրան, ո՛չ նրա կուսակցությանը մի ինչ-որ «դուռ շրխկացնելը», և այն էլ Արցախի հարցի շրջանակներում, ոչինչ չի տա ֆրանսիական ընտրությունների առումով։

Մոսկովյան հեռուստատեսային մի բանավեճի ժամանակ ԱՄՆ-ից հյուրընկալված քաղաքագետը ինքնագոհ տոնով հայտարարեց, թե իր երկրի հզորության ու նրա համաշխարհային ազդեցության հիմքը առաջին հերթին գերզարգացած էկոնոմիկան է:

Ի սկզբանե պարզ էր, որ կուսակցություններից ընտրված պատգամավորների նախնական ցուցակը լուրջ զտումների է ենթարկվելու։ Վերջին ամիսը պոտենցիալ պատգամավորների համար լարված սպասումների և անորոշության ժամանակաշրջան էր։

Այն, ինչ կատարվեց «Ծառուկյան» դաշինքում, ոչ միայն քաղաքական, այլև բարոյական որևէ չափորոշչի մեջ չի տեղավորվում։ Այն ղեկավարը, որն ունակ չէ բաց ու հստակ գործելու սեփական թիմում, ազնիվ լինելու համախոհների հետ, ի՞նչ իրավունք ունի խառնվելու հանրության համար ճակատագրական հարցերի որոշմանը։

Երբ գրասեղանիդ բուրում է եղրևանին, չես ուզում քաղաքականության մասին գրել՝ ամենաահեղ սպանությունը գարշահոտությամբ է: Բայց կյանքը կյանք է իր բոլոր հոտերով:

Հայտնի են դառնում թուրքական ռազմաօդային ուժերի սիրիական քրդերին հարվածների մանրամասները Դերիկի մոտ ու Շանգալում, որտեղ ապրում են գերազանցապես քուրդ եզդիներ (Իրաքի Քրդստան):

Հասկանում եմ՝ 2017 թ. մարտի վերջի նկարագրվող դրվագը միանգամայն արժանի է, որ նույնիսկ միայն հիշատակված մանրամասները հետազոտվեն տարածաշրջանային իրադարձությունների ու փաստերի ընդհանուր ֆոնից զատ:

Ձեզ թվում է՝ ամենահին պառլամենտը անգլիակա՞նն է: Ոչ: 13-րդ դարում Հովհաննես Անհող արքան հարկադրված էր ստորագրել «Ազատությունների մեծ խարտիան», որի համաձայն արքան իրավունք չուներ նոր հարկեր սահմանել՝ առանց արքայական խորհրդի համաձայնության: Դա առաջին պառլամենտն էր:

Ապրիլի 26-ին Բելուջիստան և Սիստան նահանգներում Իրան-Պակիստան սահմանին հարձակում գործեցին իրանցի սահմանապահների վրա: Ահաբեկիչները տասը մարդու սպանեցին, մեկին գերեցին ու տարան Պակիստան: