The Washington Times-ը գրում է՝ ՆԱՏՕ-ի անդամ Թուրքիան խոցեց ռուսական ՍՈւ-24 կործանիչը՝ այդ քայլով ցույց տալով Ռուսաստանին իր անհամաձայնությունը նրա ագրեսիայի նկատմամբ:

Այն տպավորությունն է, որ Թուրքիայի կառավարությունը վերջին հինգ տարիներին ստում է իր ժողովրդին ներքին ու արտաքին քաղաքականության մեջ:

Ղարաբաղյան ուղղությամբ անսովոր քաղաքական-դիվանագիտական ակտիվություն է սկսվել: ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան, մեկնաբանեով իրավիճակը, հայտարարեց, որ հիմա տեղի է ունենում ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի անդամ պետությունների արտաքին գործերի նախարարությունների համաձայնեցումների գործընթաց՝ կապված Ադրբեջանի ու Հայաստանի նախագահների մայիսի 16-ին Վիեննայի և հունիսի 20-ին Սանկտ Պետերբուրգի գագաթաժողովներում ձեռքբերված պայմանավորվածություններով:

Պաշտոնական դեմքերի շուրթերից, որ վերջերս անխնա քննադատում էին իրար, հիմա մեղր է ծորում: Լարման ժամանակ, որ ծագել էր, երբ ոչնչացվեց Թուրքիայի սահմանները խախտած ռուսական ռազմական ինքնաթիռը, կողմերը միմյանց ներկայացրին բազում մեղադրանքներ: Հիմա այդ մեղադրանքները կախվել են օդում:

Վերջին շաբաթը պատմական էր։ Վատիկանում Երևելիի իմաստնախորհուրդ բերանից հնչած խոսքը հակինթակտուց աղավնիների երամներով ճանապարհվեց դեպի Հայկական լեռնաշխարհի հայաբնակ հյուսիսը։

Скачко-ն, երևում է, շատ լավ է հասկացել մի ճշմարտություն` հայերը որքան և խիզախ ու անվեհեր են ազգային ազատագրության համար մղած պայքարում, այդքան էլ միամիտ, դյուրահավատ ու անհեռատես են քաղաքականության մեջ:

Երբ ուշադիր հետևում ենք ազգերի գոյատևման և զարգացման պատմական տրամաբանությանը, ապա տեսնում ենք , որ գործում է որոշակի օրինաչափություն։

Աշխարհը գժական շրջապտույտ է մտել: Brexit՝ Մեծ Բրիտանիան անգլիական հեռացավ Եվրամիությունից: Լոնդոնը պնդում է երկու տարվա իր ընթացակարգային իրավունքը, Բրյուսելը շտապում է անջատվել:

Այս տարվա փետրվարից սկսած, երբ ՀՀԿ և իշխանական այլ վերնախավերին ՀՀ նախագահը ներկայացրեց իր հայտնի «կոնցեպտուալ բարեփոխիչ» ելույթը, թիվ մեկ հարցը, որ առաջացավ, այն էր, թե ինչը կարող է մղել արտաքնապես վստահ և կայուն կեցվածք ունեցող նախագահին ազդարարելու ներիշխանական «ռեֆորմների» մասին:

Հուլիսի 1-ը որպես «Քուդսի» կամ Երուսաղեմի օր է նշվում՝ սկսած 1967 թվականից, երբ իսրայելական զորքերը զավթեցին ու բռնակցեցին Արևելյան Երուսաղեմը, իսկ հետո նաև յուրացրին՝ ի հեճուկս Պաղեստինի ու Երուսաղեմի վերաբերյալ ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի որոշումների: