Տեր Աստված մեր, երկրպագելով գոհություն կհայտնենք Քեզ` այս օրը խաղաղությամբ անցնելու համար։

Իմ անձը Քո ձեռքերի մեջ է ամեն ժամանակ, և Քո սուրբ խաչին եմ ապավինում, երկնավոր Թագավոր. Քո սրբերի բազմությունը բարեխոս կդարձնեմ Քեզ մոտ։

Միջնորդ փրկության, հույսի գրավական, տիեզերքի լույս, սիրո արեգակ, հույսի ապաստան, մեր զգայարաններին դրոշմ։

Փա՜ռք Քեզ Տեր, որ մեր այս երկրային կեանքին խաղաղ օրեր ես պարգևում:

Տեր Աստված, սուրբ ու պատվական Խաչիդ նշանով մեզ պահի՛ր, պահպանիր երևելի ու աներևույթ բոլոր թշնամիներից:

Փա՛ռք Քեզ, Տեր, գոհանա՛մ Քեզնից, Այսօր Քո Ներկայությունը կար իմ կյանքում՝ բարի ու նախախնամ անակնկալների սրբությամբ։

Ես բոբիկ եմ հիմա Տեր իմ, Իսկ իմ ճամփան փուշ է ու քար, Քո սուրբ սիրով ինձ մտերիմ, Դու ինձ համար գիտեմ եկար։

Աստուած բազումողորմ, Խնայեա յայարածս քո, Հայր ամենակալ, եւ ողորմեա՛:

Բարերա՛ր և Բազումողո՛րմ Աստված, Քո անմոռաց գիտությամբ և անբավ մարդասիրությամբ հիշի՛ր բոլոր Քեզ հավատացողներին և ողորմի՛ր ամենքին:

Թիֆլիսի նշանավոր (եթե ոչ՝ ամենանշանավոր) տոհմերից մեկը Բեյբությաններն էին։ Նրանք պարսկաբնակ էին ու զինվորականներ, որոնք ծառայել էին պարսից, հետագայում վրաց ու ռուսաց բանակներում։ Նրանց նախահայր Ասլանը (որին թիֆլիսցիք կնքեցին Խոջա՝ հարուստ, մեծատուն, մականվամբ) Պարսկաստանից գաղթում է Թիֆլիս և քաղաքից դուրս՝ Հավլաբար արվարձանի մոտ եղած գերեզմանատան մոտ, 1655 թ․ կառուցում է Ս․ Աստվածածին եկեղեցին։ Հիմնողի անունով այն կոչվում է Խոջայի վանք՝ Խոջիվանք: