Ոմանք իրենց սուրբ պարտականությունը համարեցին դարերի ընթացքում միջակ մարդկանց բուծումը և նրանցով աշխարհի մակաբուծումը, այն հասցնելով գաղջ ու գոլ մի վիճակի, որը միայն ինքնաբուխ զզվանք է հարուցում:
Ինչ որ գոյություն ունի, կանխավ սահմանված է եղել. եւ սկզբից արդեն հայտնի է, թե ինչ է մարդը, եւ որ երբեք նա չի կարող չափվել իրենից Հզորի հետ, որովհետեւ շատ բաներ կան, որ բազմապատկում են ունայնությունը:
Այն օրվանից, երբ մարդը մեղանչեց` խախտելով Բարձրյալից իրեն տրված պատվիրանը, ժառանգը դարձավ ադամական կոչվող մեղքի: Այս մեղքը, մարդու աշխարհ գալուն պես, դրոշմված է նրա ճակատին և վերանում է միայն մարդու քրիստոնյա դառնալուց, այսինքն` մկրտվելուց հետո:
Պատվիրանները կամ արգելում են, կամ խրախուսում են ինչ-որ բան անել:
Այսպես, Աստված պատվիրեց մարդկանց. «Աճեցեք, բազմացեք, լցրեք երկիրը, տիրեցե՛ք դրանց», իսկ քիչ անց. «Չուտե՛ք, որպեսզի չմեռնեք»:
Եթե Իր չարչարանքներին կցորդ ենք, հաղորդակից ենք լինելու եւ փառքին: Հռոմ. 8;17
Փրկությունը այն իրողությունն է, որ իմաստավորում է այս աշխարհում մարդու կյանքը. եթե մարդը չի ապրում, որպեսզի հավերժ ապրի, ուրեմն նրա կյանքը արժեք չունի:
Այն, որ Ադրբեջանը Իսրայելի ռազմավարական դաշնակիցն է, սրանում չկա կասկածի նշույլ։ Սակայն իրանա-իսրայելական անընդհատ փոխակերպվող ռազմական գործողությունների համապատկերում շատերն հարցնում են, թե ո՞րն է լինելու Ադրբեջանի դերը այս հակամարտության մեջ, և Իսրայելը այս «շախմատային տախտակի ձին» որտեղ և ինչպե՞ս է օգտագործելու...