Շատ քրիստոնյաների համար իրենց հավատքը Մկրտութունից ի վեր ծեսերի, աղոթքների, շարականների ու խնկարկումների հանրագումար է: Նրանք վստահ են, որ Աստված երբեք թույլ չի տա, որ իրենց չարիք պատահի
Այսօր շատ մեռելոտի մեղքերի կողքին մեր ազգի մեջ տարածված է կախարդության մեղքը, այսինքն՝ մարդկանց կողմից սատանայական չար ուժերի միջոցով ապագան կանխագուշակելով, իրենց նպատակին նենգությամբ ու չարությամբ հասնելու անհագ ցանկությունը:
Յուրաքանչյուրիս կյանքում էլ լինում են պահեր, երբ բնական, բնությունից մեզ տրված մենությունը հանկարծ սկսում է թվալ անտանելի ու դառը, երբ քեզ բոլորի կողմից լքված ես զգում, անօգնական, բարեկամ ես փնտրում, իսկ բարեկամ չկա։
Այսօր լսելով ավետարանական պատմությունը ձուկ բռնելու և Պետրոս Առաքյալի սարսափի մասին, երբ նա հանկարծ իմացավ, թե իր խարխուլ մակույկի մեջ ով է կողքին, պետք է սարսափ զգանք այն անլուրջ վերաբերմունքից, որով մոտենում ենք Աստծուն, ակնկալելով երես առ երես հանդիպել Նրա հետ։
Ժամանակին տարօրինակ մի մարդ կար. նա կորցրել էր «գլխավորը»։ Նա շատ հարուստ էր և ուներ այնքան, որքան կկամենար ունենալ յուրաքանչյուր մարդ։ Համենայն դեպս, այդքան հարստության մեջ նա ինչ-որ բան, այնուամենայնիվ, չուներ։
Նախ՝ սա խաղաղություն չէ, այլ՝ հրադադար:
Երկրորդ՝ խաղաղության հասնելու համար առնվազն անհրաժեշտ է անցնել երկար և դժվար ճանապարհ։ Մենք էլ հրադադար ենք ստացել 2020 թվականին, սակայն մինչև հիմա խաղաղության դարաշրջանը դեռ չի երևում։
Ավելին, Իրանի և Իսրայելի միջև ընթացած պատերազմում որևէ մեկը լիարժեք հաղթող կամ պարտված չէ...