Ժա­մա­նա­կին մար­գա­րե­նե­րը կան­խա­գու­շա­կում էին Փրկ­չի գա­լուս­տը, որ պի­տի հիմ­նի­վեր փո­խեր մար­դու կյան­քի ի­մաս­տը և ո­րա­կը, պի­տի նրան ճիշտ ըն­թացք հա­ղոր­դեր և մար­դու մե­ղա­վոր կյան­քի տե­ղապ­տույ­տը նոր հու­նով դե­պի հա­վի­տե­նու­թյուն ա­ռաջ­նոր­դեր. «Ան­գամ կոտր­ված ե­ղե­գը չպի­տի ջախ­ջա­խի և առ­կայծ պատ­րույ­գը չպի­տի հան­գց­նի», - ա­սում է Ե­սա­յի մար­գա­րեն (Ես. 42;3), այ­սինքն` պետք է տար Աստ­ծո սե­րը և ո­ղոր­մու­թյու­նը` հնա­րա­վո­րու­թյուն հնա­րա­վո­րու­թյան մեջ:

Քան­զի ա­մոթ կա, որ դե­պի մեղք է տա­նում, ա­մոթ էլ կա, որ փառք է և շնորհ... Մի՛ ե­ղիր ընդ­դեմ ճշ­մար­տու­թ­յան և ա­մա­չի՛ր քո ա­նար­ժա­նու­­թյան հա­մար։

Հո­ղի մեջ թաքն­ված ջր­հոր­նե­րը Լուռ են, կան­չե­րին չեն ար­ձա­գան­քում, Գա­վա­զա­նով ան­վերջ ժայ­ռին ենք խփում Ա­վա՜ղ... չի հոր­դում ջու­րը կեն­դա­նի։

Լույս ա­ռա­վո­տի, ծա­գեա մեր հո­գում, Ա­ռա­վոտ­նե­րի կա­պույտ հան­գե­րով, Ա­վե­տիս­նե­րը եր­կն­քից մաղ­վող, Թող հան­գր­վա­նեն ցա­վից երկ­տակ­վող Մեր մեղկ ու­սե­րին։

Հե­ռու՛ մնա քո թշ­նա­մի­նե­րից և զգու՛յշ ե­ղիր բա­րե­կամ­նե­րից։ Հա­վա­տա­րիմ բա­րե­կա­մը հզոր պատ­վար է, իսկ ով գտ­նի նրան, գանձ է գտել։

Ո­րով­հետև մեր Տեր Աստ­վա­ծը աստ­ված­նե­րի Աստ­ված է, տե­րե­րի Տեր, մեծ, հզոր ու ա­հա­վոր Աստ­ված, որ ո՛չ մե­կին ա­չա­ռու­թյուն չի՛ ա­նում ու կա­շառք չի՛ առ­նում (Բ Օր. 10;17)։

Թեև Օ­ձու­նի սուրբ Աստ­վա­ծա­ծին ե­կե­ղե­ցին վեր­ջերս է հիմ­նա­նո­րոգ­վել ու ամ­րա­կայ­վել, բայց ար­տա­քին ե­ռա­կողմ սրահ­նե­րը, ո­րոնք ա­մե­նա­շատ պահ­պան­վա­ծու­թյունն ու­նեն նմա­նա­տիպ կա­ռույց­նե­րից, դեռևս ամ­բող­ջա­կան տես­քով չեն ներ­կա­յա­նում այ­ցե­լու­նե­րին։

Կո­մի­տա­սի հի­վան­դու­թյու­նը, որ հե­տո պի­տի ախ­տո­րոշ­վեր որ­պես manie de persecution՝ հա­լա­ծախտ, ու­ներ պատ­ճառ­ներ և ու­ներ պատր­վակ­ներ, դր­դիչ­ներ:

Քրիս­տոս իր քա­րո­զու­թյան ըն­թաց­քում ընտ­րեց 12 ա­շա­կերտ­ներ, որ­պես­զի մշ­տա­պես իր հետ լի­նեն, փր­կու­թյան Ա­վե­տա­րա­նը քա­րո­զեն, բժշ­կում­ներ ու հրաշք­ներ կա­տա­րեն: Այս պարզ ու աղ­քատ այ­րե­րը ար­ժա­նի ե­ղան մո­տի­կից տես­նե­լու Քրիս­տո­սին:

Տե՛ր, օգ­նիր, որ չկորց­նենք մեր ե­րա­զանք­նե­րը, ՈՒ թող ցա­վե­րից, կանչ-տա­ռա­պանք­նե­րից