Խոսք միայն Արարիչ Աստված ունի, և Իր պատկերն ու նմանությունը կրող մարդը։ Իսկ մարդկային խոսքը այնպիսի մեծ զորություն ունի, որի մասին նույնիսկ ինքներս պատկերացում չունենք։

Ավետարանական «Լեռան քարոզ» կոչվող հատվածում Հիսուսը ինը երանիների մասին խոսեց, որոնց կարող է արժանանալ յուրաքանչյուր մարդ, ով հավատում և հետևում է Աստծո խոսքին։ Հիմա ծանոթացեք այդ երանիներին ու ինքներդ որոշեք` դրանցից որն է հարազատ ձեր ներաշխարհին, ու ջանք արեք արժանանալու գոնե այդ մեկին։

Այս բառերը բնավ իմը չեն, քանի որ նման խորությամբ խոսքի ակոսներ միայն սրբերը կարող են բացել, որոնք մի օր հավատքի ձեռքերը դրեցին փրկության տանող մաճին ու այլևս հետ չնայեցին ապականվող աշխարհին։

Թշվառական են նաև այն մարդիկ, և մեռյալ իրերի վրա է նրանց հույսը, ովքեր աստվածներ համարեցին մարդկային ձեռքի գործերը, ոսկին և արծաթը, արվեստի ճարտար կերտվածքները, կենդանիների նմանությունները կամ նախնիների ձեռակերտ չնչին ինչ-որ քար։

Չկա մարդ, որ ննջեցյալներ չունենա: Եվ Տիրոջ այս խոստումը, թե ննջեցյալները գերեզմաններում լսում են Աստծո Որդու ձայնը, և որ ամենքն էլ պիտի հարություն առնեն, սակայն նրանց բարիք գործած մասը` կյանքի հարության համար, իսկ նրանք, որ չար գործեր են արել` դատապարտվելու հարության համար: Կամ արդյո՞ք մասնակի հարություններ չեն այն բոլոր բժշկությունները, որ Տերը գործեց, երբ ի ծնե կույրն սկսում է տեսնել, անդամալույծը ոտքի ելնելով իր պատգարակն ինքն է տանում տուն, խուլուհամրը խոսում և լսում է:

Մեղավոր ծառաս եկել ընկել եմ Քո առաջ և թախանձելով ողորմություն եմ խնդրում Քեզնից, մի՛ հիշիր իմ բազում մեղքերը, իմ անօրենությունները երեսովս մի՛ տուր, որ թե՛ կամովի, թե՛ ակամա մեղանչեցի, թե՛ անգիտության, թե՛ ծուլության և թե՛ մոռացության պատճառով (մեղք) գործեցի, քանզի Դո՛ւ, Տե՛ր, սովոր ես գթալ ու ողորմել, ներել բազում մեղքերը և քավել անօրենությունների ամբողջ բազմությունը, որ սրբեցիր պոռնիկին, ազատեցիր ավազակին, արդարացրիր մաքսավորին և թեթևացրիր մեղքերով ծանրաբեռնվածներին:

Իսկապես բնությամբ հիմար էին բոլոր այն մարդիկ, որ աստվածագիտություն չունեին և անկարող էին տեսանելի բարի բաներից գիտենալ, թե որն է Գոյը, և ոչ էլ նայելով գործերին` ճանաչեցին նրանց Ճարտարապետին։

ՈՒստի և նրանց, որ անմիտ և տարապարտ կյանքով էին ապրել, դու տանջեցիր իրենց իսկ գարշելի կուռքերով, քանի որ նրանք շատ հեռու գնացին իրենց մոլորության ճանապարհներով և անմիտ երեխաների նման խաբվելով` աստվածներ համարեցին անգամ այն կենդանիներին, որ անարգ էին իրենց իսկ թշնամիների համար։

Այս վկայությունը, որը ես լսել եմ դեռ կոմունիստական անաստվածության տարիներին հավատի կայծը սրտում ջերմ պահած մի բարեպաշտ տատիկից, կարծում եմ, օգտակար կլինի Աստծո գոյությանն ու Նրա Խոսքի` Ավետարանի զորությանը դեռևս կասկածող այժմյան հայորդիների համար:

Մեծ ցավով տեղեկացա, որ մեր եկեղեցու ղեկավարությանը «խորհուրդներով» «ուղղորդելու-ղեկավարելու» է կամ թե արդեն «ուղղորդում» է ամերիկյան մի գործակալություն: Բայց ինչո՞ւ: Մի՞թե մեր սուրբ հայրերը երբևէ խորհուրդ տվել են կասկածելի օտարից խորհուրդ հարցնել, եթե ոչ միայն իրենցից` հայրերից և հավերժ կենդանի Աստծուց` Քրիստոսից, աշխարհն է հոգևոր խորհուրդ հարցնում և ո՛չ հակառակը: