Սակայն մեղավորին Աստված ասում է. «Իսկ դու ինչո՞ւ ես պատմում իմ արդարությունը, կամ բերանդ չես առնում իմ ուխտը։ Չէ որ դու ատեցիր իմ խրատը, մերժեցիր ու անտեսեցիր բերանիս բոլոր խոսքերը։

Երուսաղեմում Քրիստոսի Սուրբ Գերեզմանը, որը քրիստոնեական աշխարհի գլխավոր սրբություններից է (ըստ Աստվածաշնչի՝ ժայռափոր այս գերեզմանում է թաղվել և խաչելությունից 3 օր հետո հարություն առել Հիսուս Քրիստոսը), հայտնվել է պղծման վտանգի տակ:

Սրբուհի Աստվածածնի և Հովհաննես Կարապետի, Ստեփանոս Նախավկայի, Գրիգոր Լուսավորչի և Քո բոլոր սուրբ վկաների բարեխոսությամբ լսի՛ր ինձ՝ եղկելիիս, և ողորմի՛ր մեղավորիս: Փնտրի՛ր կորածիս, ձե՛ռք մեկնիր գլորվածիս, առաջնորդի՛ր մոլորվածիս, խավարից դեպի լո՛ւյս հանիր ինձ և ազատությո՛ւն շնորհիր հոգուս:

Երանի նրան, ով մտածում է աղքատի ու տնանկի մասին. փորձանքի օրը Տերը կփրկի նրան։ Տերը կփրկի ու կպահպանի նրան, երանելի կդարձնի երկրի երեսին և չի մատնի նրան իր թշնամիների ձեռքերը։

Վերջերս հայտնի դարձավ, որ Երուսաղեմի Հայոց պատրիարք Նուրհան արքեպիսկոպոս Մանուկյանը միասեռականների կամ նրանց հովանավորների կամակից է և սրբապիղծ դավադրության մասնակից:

Ողորմի՛ր, Տե՛ր, մեր եղբայրներին, ծնողներին ու իմ բոլոր արյունակից մերձավորներին, կրոնավորներին ու միանձնյա ճգնավորներին, նրանց, ովքեր մեզ ողորմություն պարգևեցին և ովքեր հանձնարարեցին մեր աղոթքներում հիշել իրենց. ողորմի՛ր, Բարերա՛ր, և տո՛ւր ըստ յուրաքանչյուրի կարիքի:

Տե՛ր, դատի՛ր նրանց, ովքեր դատում են ինձ, մարտնչի՛ր նրանց դեմ, ովքեր մարտնչում են իմ դեմ։ Ա՛ռ զենքն ու զրահը քո և հասի՛ր ինձ օգնության։ Սուրդ հանի՛ր ընդդեմ իմ հալածիչների, վանի՛ր նրանց և ասա՛ ինձ, թե` «Քո փրկությունը ես եմ»։

Աշխարհի քրիստոնյաների համար սուրբ քաղաքներից համարվող Հիսուսի ծննդավայր Բեթղեհեմում բացի գլխավոր սրբավայր Սուրբ ծննդյան տաճարից ուխտավորներն այցելում են հայտնի Կաթի քարայր, որը կաթոլիկ եկեղեցի է:

Զատկական տոնախմբության օրերին հատկապես մի զգացում ենք ապրում, որը կարելի է անվանել քրիստոնեական հավատքի հիմնական պարադոքսը՝ և՛ տխրության, և՛ ուրախության միավորում ՝ «Քանզի խաչով ուրախություն է աշխարհին»:

Մարդու և կոսմոսի այս նմանությունը առաջինին թելադրում է ներթափանցել երկրորդի ներդաշնակությամբ: Նման հարաբերության դեպքում կոսմոսը մարդու կատարելագործման միջոցն է` ընդօրինակման եղանակով: Անտիկ էսթետիկայի այս հայտնագործությունը, որքան էլ պայմանավորված ժամանակի սահմանափակ պատկերացումներով, զարմանալի պարզ ու գեղեցիկ օպտիմիզմով էր կառուցում միկրո և մակրոկոսմոսների հարաբերությունը: Մակրոկոսմոսում իր տեղը պարզաբանելիս դեռ շատ հուսախաբություններ պետք է ապրեր մարդը, այլևս երբեք չհասնելով օպտիմիզմի ոչ այն երկրայնությանը և ոչ էլ, առավել ևս, երկնայնությանը: