Նոր պատրիարքի ընտրության հարցի շուրջ ստեղծված ճգնաժամը հաղթահարելու նպատակով փետրվարի 23-24-ին Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածինում Ամենայն Հայոց կաթողիկոս Գարեգին Երկրորդի նախաձեռնությամբ տեղի ունեցած հանդիպման ժամանակ որոշվել էր տեղապահի ընտրություն անցկացնել` «ճանապարհ հարթելով պատրիարքի ընտրության համար»:

Ի՞նչ սահմաններ է գծում այն` մեղքի հետագիծը, կյանքի և մարդու, Աստծո և մարդու, մարդու և մարդկայինի միջև:

Արդ, որտեղի՞ց են գերեզմանները. «Մահը աշխարհ է եկել բանսարկուի նախանձով» (Իմաստ. 1.24): Անշուշտ, մահը եղծում է մարդուն թե՛ հոգեպես, թե՛ ֆիզիկապես, սակայն խոսքը այստեղ ավելի շուտ հոգևոր, քան մարմնավոր մահվան մասին է, որովհետև կենդանի մեռյալ է Աստծուց հեռացած և Նրա սրբություններից օտարացած մարդը, այնինչ` մարմնով մեռած, թե կենդանի «Արդարների հոգիներն Աստծո ձեռքին են, և մահը չի մոտենալու նրանց, որովհետև արդարությունն անմահ է» (Իմաստ 3.1, 1.15):

Տե՛ր, ընդունի՛ր ունայնախոս աղոթքներս, որ դատապարտված կանգնած եմ Քո առջև՝ զգաստությունից ծուլացած, մտքի լույսից խոտորված ու երկյուղից ունայնացած: Բերանս անկապ բաներ է բարբաջում, աչքս նայում է ապշահար, և միտքս՝ թափառում: Չեմ աղոթում անզբոս մտքով ու չեմ խնդրում ողջ սրտով, չեմ կանչում Քեզ հավատով ու չեմ գոչում երկյուղով, արցունքներով չեմ հայցում և չեմ դողում ու սարսում պատասխանատվության օրվա համար:

Սիրեցե՛ք արդարությունը, երկրի՛ դատավորներ։ Բարի՛ խորհեցեք Տիրոջ մասին և պարզ սրտով փնտրեցեք նրան։

Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի հայրապետական տնօրինությամբ կատարվել են Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի միաբանների նոր նշանակումներ, տեղեկացնում է Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի տեղեկատվական համակարգը:

Նա չհաղթեց աշխարհի ոչ մի պատերազմում, բայց, այնուամենայնիվ, Նա հաղթեց հենց աշխարհին: Նա կատարյալ էր, և Նրան խաչեցին: Նրա Մարմինը թաղվեց, բայց և այնպես՝ նույն Մարմնով Նա ապրում է հիմա:

Մեզ ուղղված Աստծո Խոսքը մի զարմանահրաշ և արտասովոր հայելի է, որի մեջ նայելով՝ մենք մեզ չենք տեսնում այնպիսին, ինչպիսին ենք, այլ՝ ինչպիսին չենք, բայց պետք է լինենք. «մեր բնական դեմքը», քանի որ մեղավոր մարդը անբնական վիճակում է:

Ավետարանից հիշում ենք, որ այրի կինը Տաճարի գանձանակը գցեց՝ ինչ ուներ-չուներ, որ ընդամենը երկու լումա էր: Անմիտ մարդիկ կան, որ եզրահանգում են, թե այդ կինը իբր կորսվեց, քանի որ գոյատևելու իր վերջին հնարն էլ տվեց Աստծուն, թեպետ «երկու լումայով» ի՞նչ գոյատևելու մասին խոսք կարող էր լինել:

Տարակուսում եմ անհուսության մեջ, որ չկա հնար ապաշխարության, քանզի տկարացել եմ մարմնով և ծերանալով նվաղել: