Մի քանի շաբաթ առաջ ննջեց Երուսաղեմի սուրբ Հակոբյանց միաբանության պատրիարք Թորգոմ արքեպիսկոպոս Մանուկյանը։ Ըստ կանոնակարգի, Միաբանական ընդհանուր ժողովն ընտրեց Արիս Շիրվանյանին որպես պատրիարքի փոխանորդ։ Իսկ վերջնական ընտրությունը, ըստ նույն ժողովի որոշման, տեղի է ունենալու 2013 թ. հունվարի 23-25-ն ընկած ժամանակահատվածում։ Իսկ ինչո՞ւ հենց այդ օրերին. որովհետև Նոր տարին ու Սուրբ ծնունդը Երուսաղեմում սովորաբար զբոսաշրջիկների և ուխտավորների եռուզեռի ժամանակաշրջանն է լինում։ Իսկ Սուրբ ծնունդը մենք՝ հայերս, այնտեղ տոնում ենք հունվարի 19-ին։ Այնպես որ Սուրբ ծննդից հետո հուսով ենք, որ հայոց Երուսաղեմը իր նոր պատրիարքը կունենա՝ արժանի այդ մեծ ու պատասխանատու անվանը։ Սրանք հենց այնպես ասված խոսքեր չեն, այլ լուրջ հիմնավորված։ ՈՒստի հարկ է, որ ընթերցողը նախ ծանոթանա Երուսաղեմի հայոց պատրիարքության պատմության ակունքներին։

Եթե բժիշկ կանչես, կուշանա, եթե բարեկամիդ կանչես, կուշանա, Բայց եթե Աստծուն կանչես, երբե՛ք չի ուշանա. Կանչի՛ր, Նրան։

Տիրոջ սուրբ Գերեզմանի մուտքի ճիշտ դիմաց հույներին պատկանող գմբեթավոր բարձր սրահ կա, որը կոչվում է «Աշխարհամատուռն»: Այսպես է կոչվում, որովհետև այստեղ են գալիս համայն քրիստոնեական աշխարհից: Սա առաջին մատուռն է, որ հիմնեցին առաքյալները: Այն ամենամեծն է բոլորից ու շքեղությամբ չի զիջում լատինների սրահներին:

Ռուսաստանում բոլշևիկյան հեղափոխության ամենածանր և ամենավտանգավոր «ձեռքբերումներից» մեկը իսկական ակադեմիական մակարդակի կորուստն էր: ՈՒսումնական հաստատությունները, մանավանդ համալսարանները, հենց սկզբից զոհաբերվել էին հեղափոխական միջավայրի տռփանքներին ու հավակնություններին: Նրանց ինքնուրույնությունը ծաղրի էր վերածված և ոտնահարված, կադրերի ընտրությունն ու ծրագրերի կազմումը խլվել էին գիտնականների ձեռքից և տրվել տգետ մարդկանց:

Խորագրում նշված կետերի փոխարեն ինքներդ դրեք մնացած օրերի քանակը մինչև դեկտեմբերի 21-ը, ինչը համայն աշխարհով մեկ արդեն մեկ տարի է` տարփողում են ԶԼՄ-ները։ Ինչպես պնդում են նրանք, աշխարհի վախճանին այդքան օր է տրված ըստ մայաների օրացույցի, նաև որպես հիմք ունենալով ժամանակակից գիտնական պատմաբանների խոսքը։

Գողգոթայի այս սրահից մի ուրիշ ելք ևս կա, որը մեզ իջեցնում է նորից պատանատեղի, որտեղից մեր քայլերը կուղղենք դեպի ձախ. այն մեզ պիտի տանի այնտեղ, ուր բոլոր ուխտավորներն են գալիս, այն է՝ մահկանացուներիս հույս ու փափագ մեր Տիրոջ Սուրբ Հարության Գերեզմանը:

Այս նյութի վերնագրում ասվածը Քրիստոսի խոսքերն են, որ վերցրել եմ Ղուկաս Ավետարանչի 9-րդ գլխի 50 համարից: Հիսուսի այս պատգամը ցույց է տալիս, թե ինչպես կարելի է ազատվել երևույթները դատելուց:

«Որևէ մեկը թող չհամարձակվի իրեն դնել Աստծո տեղը և Աստծո քարտուղարի գործառույթն իր վրա վերցնելով, ասի, թե աշխարհի վերջը լինելու է այսինչ թվականին»,- այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյանը:

Վրաց ազգը Եգիպտոսի մամլուքների ժամանակ Սուրբ երկրում մեծ արտոնություններ ստացավ և բազմաթիվ վանքեր ու սրբատեղեր ձեռք բերեց ու այնքան արտոնյալ վիճակում էր այստեղ, որ նրանց ուխտավորները սուրբ քաղաք էին մտնում մեծահանդես ու ճոխ թափորներով, ազգային դրոշակները պարզած, իսկ տղամարդիկ ու կանայք՝ շքեղազարդ զենքերով զինված:

Հոգևոր աշխարհի առաջին օրենքը տալն է։ Տվեք ձեզ հանդիպող բոլոր մարդկանց, նրանց, ում հանդիպում եք կամ որոնք առնչություն ունեն ձեզ հետ։ Տվեք ձեր աղոթքից, ձեր ժամանակից, ձեր անձից, ձեր սիրուց, ձեր մտածումներից։