Բայց իրանցիներն ու հրեաները հեչ բան չեն հասկանում տարատեսակ խաղաղության խաչմերուկներից, դարաշրջաններից ու խաղաղության պայմանագրերից։
Ինչու եք իրար խփում, ինչ պետական շահ, ինչ ազգային արժանապատվության, ինչ պատիվ ինչ նամուս։
Կերեք, խմեք, կայֆավատ եղեք էլի, ձեռքի հետ մի «իրական Իրան» կամ «իրական Իսրայել» կոնցեպտ «կերցրեք» ձեր ժողովուրդներին ու վերջ... հա', մեկ էլ մի մոռացեք, որ այս պատերազմում ով պարտվեց, ուրեմն ինքը ամրապնդեց իր անկախությունը և ինքնիշխանությունը։
Պատկերացնում եք, որ հիմա մեկն Իսրայելում կամ Իրանում խոսք ասի, թե «ինչ ուզում է լինի, միայն պատերազմ չլինի», դրա հետ ինչ կանեն իսկույն։
...Սա պատերազմի քարոզ չի, բնա՛վ...
Պատերազմն ահավոր ողբերգություն է ցանկացած պետության համար, սակայն հենց քեզ սպառնացողին ու հարվածողին պատասխանելու, դիմադրելու և ԿՌՎԵԼՈՒ պատրաստակամությունն է ԱԶԳ-ին իրավունք տալիս ունենալ պետություն, տուն, Հայրենիք, այլ ոչ թե հարկերի հավաքագրման հերոսացումը։
Արման ԱԲՈՎՅԱՆ