Գողը` ուներ դողը, բայց պիղծ էր իր ողը, այդ պատճառով սիրեց պապենական սողը...

XIX դ․ Բաքվի նավթը և նավթամթերքները արտասահման էին առաքում Բաթումից։ Ցիստերններով բերում էին ու լցնում փայտե կամ մետաղյա տակառների մեջ, ապա բարձում նավերի վրա։ Այդպիսի տակառներ պատրաստելու համար 13 ֆիրմաներ, այդ թվում՝ Ռոտշիլդն ու Նոբել եղբայրները, Բաթումում հիմնել էին գործարաններ։ Դրանցից հինգը պատկանում էին հայերին՝ Ալեքսանդր Մանթաշյանցին, Ծովիանյան եղբայրներին, Խաչատրյանցին, Շահբազյանին և Հովակիմ Մելքոնյանին։

Հալիձորի ճակատամարտն ու հայերի հաղթանակը միանսկանության եւ քաջության արդյուքն էր:

Մարդկային ձախը, մարդկային ձախը, այդ է հաճախ մեր և ախն և վախը...

Երբեք, լսո՞ւմ ես, երբե՛ք չտխրես, Չկարծես, թե դու մենակ ես, անտեր, Աստված կողքիդ է, դա դու կտեսնես, Լոկ պետք է հոգուդ աչքերով նայես։

Էշը էշին հարցրեց, ձայնդ ինչու՞ է այդքան եղծ, զռզռում ես միմիայն, միթե չես կարող հանել ավելի՛ կիրթ, անո՛ւշ ձայն:

Գերը ուզում էր մտնել նեղ Դռնով, զի դռնից այն կողմ կյանքն էր ապահով...

Բոլորս նույն օդն ենք շնչում, բոլորիս է շոյում արևն իր ջերմությամբ, լույսն ամեն օր տալիս ողջույն, չար ու բարի չեն հարցնում` օդ ու արև, լույս ու երկինք, և ծառայում են անտրտունջ, որ իրենց պես բարի լինեն բոլոր մարդիկ, անկողմնակա՜լ, անշա՜հ, ներո՜ղ...

Ահա Լույսը, Նա՛ է կյանքին դառնում պատճառ, Նրանով են տեսանելի խոտից մինչև թռչուն ու բառ...

Նռան գինի էր խմում ծերուկը կավե ամանով, Խմում եւ ափամեջով սրբում թաց բեղերը, Լուռ դուրս գալիս եւ նայում․․․