Ծիծաղելուց առաջ արջի ձվերի հետ խաղալով մեծացող քոթոթներն իրենց տեղն ավելի լավ պետք է պատկերացնեն

Ասում են՝ Հռոմում, Կոլիզեյի կողքին մի ռեստորան կա։ Այնտեղ, բազմադարյա ավանդույթի համաձայն, հաճախորդին առաջարկում են այդ օրը ցլամարտում պարտված ցլի զույգ ձվերը` հնադարյա հատուկ բաղադրատոմսով պատրաստված։

Թեև ճաշատեսակը եզակի է ու շատ թանկ արժե, բայց դարերի ընթացքում ոչ մի օր այն անուշադրության չի մատնվել։

Մի անգամ մի օտարերկրացի մեծահարուստ (հնարավոր է հայ, կամ ադրբեջանցի) հատուկ գալիս է այդ հատուկ ուտեստը ճաշակելու։

Մատուցողը բերում է սկուտեղը` վրան հնադարյան մեծ ափսեի մեջ, ախորժալի սոուսի տակ լորի ձվի չափ երկու փոքրիկ գնդիկ։

Բորբոքված հաճախորդը բացատրության համար պահանջում է ռեստորանի տիրոջը։

Մատուցողը սիրալիր պատասխանում է.

- Կներեք սինյոր. Ի դժբախտություն Ձեզ այսօրվա ցլամարտում ցուլն է հաղթել։

Ճիշտ է, թե կատակ, բայց Հռոմից հին մայրաքաղաք ունեցող երկրի քաղաքացու համար պետք է ծիծաղելի լինի, երբ նրան նորելուկները փորձում են համոզել, որ երեք տասնամյակ առաջ եղել է նրա վերջին հաղթանակը, իսկ հինգ տարի առաջվա պարտությունը վերջինն էր ու ամփոփիչը։

Ծիծաղում է նա, ով վերջինն է ծիծաղում։

Բայց ծիծաղելուց առաջ պետք է, որ արջի ձվերի հետ խաղալով մեծացող քոթոթներն իրենց տեղն ավելի լավ պատկերացնեն։

Կամ էլ մե՞նք ենք բարդ բացատրում պատմության անցքերը:

Հրանտ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Մեկնաբանություններ