«Եկեղեցին հայկական ծննդավայրն է հոգվույս»,- ասել է արևմտահայ նշանավոր բանաստեղծ Վահան Թեքեյանը:

Ափս հպեի քղանցքիդ ճերմակ, Հալվեի՜ն ցեղիս մեղքերը բոլոր.

Իրենց շահը մտածեցին, չարիք են խորհում իրենց անկողիններում և առավոտ կանուխ կատարում են այն, քանի որ իրենց ձեռքը չբարձրացրին դեպի Աստված։

-Ո՞վ է Մեհրուժան Բաբաջանյանը նրանց համար, ովքեր նրան չեն ճանաչում։ -Մեղավոր մի մարդ, ով հավատում է Աստծուն։

Այն, որ յուրաքանչյուր մարդ ունի իրավունքներ, ապացուցման կարիք չունի։ Բայց ո՞րն է մարդու իրավունքի չափն ու սահմանը։ Ոմանք պնդում են, թե այն սահմանափակվում է քո նմանի իրավունքների սահմանագծում։ Ոմանք էլ թե` տվյալ երկրի մարդու իրավունքների սահմանը երկրում ընդունված օրենքների շրջանակում է։ Երրորդներն էլ այն կարծիքին են, թե մարդու իրավունքները անսահմանափակ պետք է լինեն։ Ասել է` ինչ ուզենք, այն էլ անենք։

Թագուհին այս վկայության մեջ ոչ թե մեծարյալ պաշտոն է, որ ունենում են մեծ պետությունների թագավորների տիկնայք, այլ մի արցախցի կնոջ անուն է, որ ազատների, այսինքն` ոչ ծառաների դասին էր պատկանում։ Այս պատմության դրվագը քաղեցինք Ղևոնդ Ալիշանի «Արցախ» գրքույկից։

Իմաստությունը հաստատուն պահեց աշխարհի նախաստեղծ հորը` միայնակ ստեղծյալին։ Նա փրկեց նրան իր հանցանքներից և զորություն տվեց նրան բոլորի վրա իշխելու։ Իսկ անիրավը բարկությամբ հեռացավ դրանից և կործանվեց իր եղբայրասպան զայրույթի մեջ։

Օրհնիր, Քրիստոս Աստված մեր, հոգևոր օրհնությամբ Քո ծառաների կերակուրն ու ըմպելիքը և շնորհիր հոգևոր և մարմնավոր առողջություն, որպեսզի պարկեշտությամբ վայելելով այս մարմնավոր պետքերը, Քո բոլոր սրբերի հետ հաղորդ լինենք անանց բարիքներիդ և երկնքի արքայությանդ։

Դրախտը և դժոխքը երկու հակադիր վիճակներ են հոգևոր տիրույթում: Դրանք սկիզբ են առնում մարդու սրտում, և այս աշխարհում են դրվում դրանց հիմքերը: Քանի որ մարդը չի կարող տեսնել իր սեփական հոգին, հետևաբար չի էլ կարող տեսնել հոգու այդ երկու վիճակները: Բայց նա դրանց փորձառությունն ունի իր ներսում, ճիշտ այնպես, ինչպես ցավ է զգում հարվածից և քաղցրություն՝ կոնֆետ ուտելուց: Հարվածի պատճառած վերքը կարող է այնքան մեծանալ, որ ամենամեծ ցավն առաջացնի և ի վերջո ավարտվի մահվամբ ու նեխումով, մյուս կողմից` կոնֆետները մարսվելով կարող են ուժ առաջացնել: Նմանապես մեղսալի արարքի ցավն ու բարի գործի երջանկությունը կարող են որոշ չափով երևան գալ անմիջապես, մինչդեռ դրանց համար ամբողջ պատիժը կամ պարգևը կընկալվի միայն հոգևոր թագավորություն մտնելիս:

Մի ափ հող. սա է սերունդս, Բայց այսքա՜ն մեղք այդ մի բռում, Մի պուտ արյուն` անկյանք, անսեր, Հողի մեռնող փշուրներում: