Լեռնային Ղարաբաղում հայկական ներկայության բոլոր հետքերը ջնջելն Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի վարչակարգի նախագիծն է՝ ասել է Ֆրանսիայի խորհրդարանի Ֆրանսիա-Հայաստան բարեկամության խմբի ղեկավար Անն Լոուրենս Պետելը։ «Եկեղեցիներից, խաչքարերից և Արցախի Ազգային ժողովից հետո ադրբեջանցիներն այժմ գրոհում են կառավարության շենքը»,- գրել է Պետելն X սոցիալական ցանցի իր էջում:                
 

Եվս մեկ անգամ հայ ժողովրդի կեղծ բարեկամների մասին

Եվս մեկ անգամ հայ ժողովրդի կեղծ բարեկամների մասին
12.12.2017 | 09:36

(Նախորդ մասը)

Հիշեցնեմ նաև, որ այս տարվա գարնանը բացահայտվեցին «ՈՒոռլիքի գաղտնիքի» ամենավերջին հանգամանքները: Հայտնի դարձավ, որ նա այն ժամանակ ամերիկյան իշխող վերնախավի հետ ակտիվ բանակցություններ էր վարում, որպեսզի դատաքննություն սկսվի այն «առևտրային հիմնադրամների ապօրինի ֆինանսական գործունեության» վերաբերյալ, որոնք դրամական միջոցներ էին փոխանցում Արցախին: Խոսքն առաջին հերթին ԱՄՆ-ի իրավասությանը ենթակա սփյուռքահայ կազմակերպությունների մասին է: ԱՄՆ-ի պետդեպարտամենտից մի աղբյուր, որն առայժմ չարժե բացահայտել, հաստատել է ՈՒոռլիքի դիմումը և պատմել, որ նրա ներկայացրած նյութերն ուսումնասիրում են պատկան մարմինները: Նույն աղբյուրը վկայում է, որ ՈՒոռլիքն իր զրուցակիցներին համոզում է, որ գործընթացն իրավաբանորեն հիմնավորված է և «ԱՄՆ-ում գործող ու օտարերկրյա համայնքների շահերը ներկայացնող բոլոր կազմակերպությունների համար օրինակելի դառնալու լավ հեռանկար ունի»: Նկատենք, որ ՈՒոռլիքը չի ցանկանում զբաղվել «պատժի օրինակելիությամբ» ԱՄՆ-ի այն կազմակերպությունների նկատմամբ, որոնք հանցավոր լոբբինգ են անում հօգուտ Իսրայելի և սիոնիզմի կամ, ասենք, Թուրքիայի և Ադրբեջանի: Եվ մեզ համար պարզ է, որ հայկական կազմակերպությունների կողմից ԱՄՆ-ի ֆինանսական օրենսդրության խախտումների ճանաչումը (հիմքեր կան ենթադրելու, որ առաջինը կարող է հետապնդվել Ամերիկայի հայ ազգային կոմիտեն (ԱՀԱԿ)) հետապնդման սպառնալիք կստեղծի Արցախի ողջ ղեկավարության և Հայաստանի բարձրագույն իշխանության ներկայացուցիչների համար:


Նույն աղբյուրը հայտնել է, որ ՈՒոռլիքն ԱՄՆ-ի ԿՀՎ-ի արդեն պաշտոնաթող կադրային աշխատակից է: Մինսկի խմբի համանախագահ եղած ժամանակ էլ նա կատարում էր ԿՀՎ-ում իր պետերի հրամանները: Ասենք, շատ երկրների հատուկ ծառայություններում «նախկին աշխատակիցներ» չեն լինում: Իսկ ԿՀՎ-ի նպատակները ողջ աշխարհին հայտնի են հենց թեկուզ Իրաքի և Սիրիայի օրինակով: Դա ամերիկյան աշխարհամասի սահմաններից դուրս բոլոր հակամարտությունների սրմամբ ԱՄՆ-ի գերծայրահեղ շահագրգռվածությունն է: Դրա ապացույցներ ինչքան ասես կան ոչ միայն Մերձավոր Արևելքում, բավական է հիշել, թե ինչեր են անում ամերիկացիները Հյուսիսային Կորեայի, Չինաստանի կղզիների նկատմամբ և այլն: Այնպես որ, ինչպես 2016-ին, այնպես էլ հիմա ԱՄՆ-ի հատուկ ծառայություններն արագացված տեմպերով նոր գաղտնի գործողություն են կատարում Արցախի և Ադրբեջանի հակամարտությունը «տաք» փուլ տեղափոխելու համար: Հենց դրա հետ էին կապված ՈՒոռլիքի «կոչերը», որ Հայաստանի և Ադրբեջանի քաղաքացիներն ակտիվ ելույթներ սկսեն իրենց իշխանությունների դեմ: Երևի ինչ-որ բան չի գործում ԱՄՆ-ից այս կամ այն չափով կախում ունեցող կառավարությունների «ձեռքերը ոլորելու» Վաշինգտոնի համար սովորական գործելակերպում: ՈՒզում եմ հույս ունենալ, որ Հայաստանում, նաև ԱՄՆ-ում, բոլոր նրանք, ովքեր պատասխանատու են համահայկական միասնության համար, առավելագույն ջանքեր կգործադրեն ԿՀՎ-ի այդ սրիկային չեզոքացնելու ուղղությամբ:
ՈՒոռլիքի նախաձեռնությունն ակնհայտորեն ԿՀՎ-ի բարձրագույն ղեկավարության կարգադրանքն է և վկայում է, որ ԱՄՆ-ը երբեք շահագրգռված չի եղել, որ Արցախի և Ադրբեջանի հակամարտությունը լուծվի նրա բոլոր կողմերի շահերը պաշտպանելու հիման վրա: Կրկին հիշեցնեմ ՈՒոռլիքի նախորդ տարվա սեպտեմբերի հարցազրույցը, որում նա խոստովանեց, որ ԱՄՆ-ի համար Արցախը փաստորեն գոյություն չունի որպես հակամարտության ինքնուրույն կողմ: Այսպիսով, ՈՒոռլիքի նախաձեռնությունը խախտում է Արցախի հարցով միջազգային բանակցային գործընթացի մասնակից ուժերի հաշվեկշիռը: Անհնար է չխոստովանել, որ ԱՄՆ-ի անդրկուլիսյան խարդավանքները խորտակում են այսրկովկասյան ողջ տարածաշրջանի փխրուն խաղաղությունը:
Իսկ ալիևյան ինքնաթիռներով ահաբեկիչներին մատակարարվող զենքի մասին հայտնի դարձավ «Anonimus Bulgaria»-ի հրապարակած արտահոսքի շնորհիվ: Միայն ամերիկյան մասնավոր ընկերությունները և զենք արտադրողները, միայն վերջին երեք տարում և միայն ըստ այդ կոնկրետ հետաքննության նյութերի, ամերիկյան կառավարության՝ զենքի մատակարարումների հատուկ ծրագրի շրջանակներում տարատեսակ ահաբեկիչներին զենք են վաճառել 1 մլրդ դոլարը գերազանցող գումարով: Բայց չէ՞ որ բուլղարական հրապարակման մեջ նշվում են նաև սաուդցիները, նույն Իսրայելը և բալկանյան երկրներ, որոնց թվում՝ Եվրամիությանը նոր անդամակցած: Եվ որևէ մեկը կարո՞ղ է երաշխավորել, որ այդ զենքից ոչինչ չի հասել ալիևյան վարչակարգին, որը, ըստ էության, նույնքան ահաբեկչական է, որքան Սիրիայում և Իրաքում սուննի ծայրահեղականների ստեղծածները: Բուլղար լրագրողուհի Դիլյանա Գայտանջիևան բուլղարական «Տրուդ» թերթում իր հրապարակման մեջ մերկացրել է ոչ միայն Ադրբեջանի կողմից ահաբեկիչներին զենքի մատակարարումը, այլև դրա մեխանիզմը: Բաքուն դրա համար ներգրավում էր պետական ողջ կազմը: Ըստ լրագրողուհու, այդ տվյալներն իրեն հաղորդել է «Թվիթերի» օգտատերը, որը ցանկացել է գաղտնի մնալ: Հետո սկսվել է լրագրողական հետաքննությունը: «Երբ սկսեցի ուսումնասիրել «թղթապանակի» բովանդակությունը, զարմացա, քանի որ Բաքվի կողքին Բուլղարիան էր»,- «Հայ ձայնի» հետ հարցազրույցում ասել է լրագրողուհին, ավելացնելով, որ տեսել է Սիրիայի «չափավոր ընդդիմության կողմից բուլղարական զենքի կիրառումը»:


Հոդվածի հրապարակումից հետո ճնշման վերաբերյալ հարցին պատասխանելիս լրագրողուհին նշել է, որ Բուլղարիան ազատ երկիր է, որտեղ ճնշման մեթոդը չի գործում: «Բուլղարիայի կառավարությունն ուղղակի կապ չունի այդ գործարքների հետ: Առկա է երրորդ կողմը, որը բուլղարական զենքը հասցնում էր Սիրիայի ահաբեկիչներին, ուստի Բուլղարիայի իշխանությունները ժխտել են իրենց մասնակցությունը, հայտարարելով, որ տեղեկություն չունեն, թե բուլղարական զենքն ինչպես է հայտնվել Սիրիայում»,- նշել է լրագրողուհին: Ըստ նրա, հատուկ ծառայությունները, այնուհանդերձ, հետաքննություն են սկսել հրապարակման առնչությամբ: Բաքվի գործողությունների պատճառի մասին հարցին Գայտանջիևան պատասխանել է, որ այդ մասին խոսելը բարդ է, որովհետև ամեն ինչ կատարվել է ոչ թե ընկերությունների, այլ պետական ապարատի միջոցով, և մատակարարումներն իրականացրել է «Silk Way» ավիաընկերությունը: «Բաքվին հաջողվել է փոխադրումները կատարել դեսպանությունների միջոցով: Հայտնի է, որ գոյություն ունի, այսպես կոչված, «դիվանագիտական թռիչք», որի դեպքում զննում չի կատարվում»,- հայտարարել է լրագրողուհին, հավաստելով, որ կան համապատասխան փաստաթղթեր: Կասկածի չենք ենթարկում նրա համոզվածությունը, որ Բուլղարիան ազատ երկիր է, և իշխանությունը ոչ մի բանի հետ ուղղակի կապ չունի: Սակայն հենց նրան ազատեցին «Տրուդից» Բուլղարիա-Ադրբեջան-Սիրիա «զենքի կամրջի» մասին մերկացնող հրապարակումից հետո: Լրագրողուհին նաև ընդգծեց, որ, բացի Բուլղարիայից, Ադրբեջանն ունի ահաբեկիչներին զենք հասցնելու այլ ուղի ևս. Ադրբեջանը Սաուդյան Արաբիային է վաճառում այն զենքը, որը հետո «հայտնվում է» ԻՊ-ի զինյալների մոտ:


Ոչ մի կասկած չկա, որ այդ գաղտնի մատակարարումներից զենք էր բաժին հասնում նաև Ադրբեջանին: Արցախի հայության դեմ դրա կիրառման մասին ասվում է նաև «բուլղարական գործում»: Այդ են վկայում նաև սպիտակ ֆոսֆոր օգտագործելու այն մեղադրանքները, որոնք 2016-ի ապրիլին կովկասցի թաթարներն առաջ էին քաշում հայկական բանակի դեմ, մինչդեռ դրանից որոշ ժամանակ առաջ հենց ադրբեջանական դիվանագիտական չվերթերով սպիտակ ֆոսֆոր էր տեղափոխվել:


Փաստորեն, Ազատության պաշտպանության ակտի շրջանակում «ահաբեկչության դեմ պայքարի համար» Ադրբեջանին հատկացվող ամերիկյան օգնությունը իրականում վերածվում է ահաբեկիչների բացահայտ սնուցման և դեռ Հեյդար Ալիևի ժամանակից վարվող պետական ահաբեկչության քաղաքականության ֆինանսավորման: Ինչ-որ մեկը կվիճարկի՞, որ այդ քաղաքականության առաջին և գլխավոր զոհը հենց Արցախն է, Արցախի հայությունը: Եվ մի՞թե մեզ պետք է Ադրբեջանին ամերիկյան հանցավոր «օգնության» փաստի «ճանաչումը ԱՄՆ-ի կողմից», այդ թվում՝ զենքով (թեկուզ և ձևակերպված «ռազմական մատակարարումներ ՀԱՀ-ից», այո, կա Արևմուտքից Ապշերոն ռազմական մատակարարումների նաև այդպիսի «սյունակ»), որ տեսնենք և հիշենք՝ Արցախն Ադրբեջանի պետական ահաբեկչական քաղաքականության զոհն է: Ամեն դեպքում, հակառուսական հայհոյանքներից կանոնավորապես շունչները կտրվող մեր տեղացի դրամաշնորհակերների համար վատ չէր լինի գոնե երբեմն ուշադրություն դարձնել իրենց գլխավոր հովանավորի գործերին: Չէ՞ որ շատ հեշտ է մեղադրել Մոսկվային՝ աչքերը լիովին փակելով իրենց «ժողովրդավար տերերի» գործերի վրա, որոնց համեմատ ռուսական զենքի հնչեցվող վաճառքները թվում են մանկական չարաճճիություն: Այդ պատճառով, երբ Հայաստանում ստորագրահավաք է սկսված «Սորոսի հիմնադրամի» գործունեությունն արգելելու համար, Հայաստանի յուրաքանչյուր հայրենասեր պարտավոր է ողջունելու դա և անձամբ մասնակցելու այդ միջոցառմանը:

Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ

Դիտվել է՝ 4427

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ